WEBpublication BOOK WART0273 / EPAGE 5 of 23

Analyse Emancipatie Hindoestanen, man en vrouw, incl. de Holebi

4. De Hindoestaanse vader en zijn kinderen

serie foto's 23 leeggeschreven bic pennen uit cel CS16 PI Noordsingel, Rotterdam

Offeraar       Dewanand
Offercode      WART0273
Offerdatum     1 november 2012

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Analyse Emancipatie Hindoestanen

Het typische gedrag van Hindoestaanse mannen binnen het gezin is dominant, bevelend en agressief. De vader is traditioneel baas in het gezin en hij moet het beschermen en voor ze zorgen door te werken en het gezin is zijn zekerheid en status in de Hindoestaanse gemeenschap. De vrouw en de kinderen moeten de Hindoestaanse vader gehoorzamen en doen wat hij eist en zegt tegen ze. Verder is er niet veel communicatie en overleg binnen een traditioneel hindoestaans gezin. Dit rolpatroon zet zich tot op heden voor bij een deel van de jonge Hindoestaanse gezinnen, maar er is wel een trend dat er een emancipatie op gang komt van deze communicatie vormen. Nu vinden psychologen het juist belangrijk om de nadruk te leggen op open communicatie binnen gezinnen en men heeft hiervoor gezinstherapieën ontwikkeld.

Meisjes hebben een vrij complexe gevoelsband met hun vader en kiezen later meestal een man met karakter eigenschappen van hun eigen vader bij relatie vorming en huwelijken. De hindoestaanse vaders zouden dus ook moeten emanciperen om de meisjes moderner en vrijer te maken later. Dit proces komt maar langzaam op gang binnen Hindoestaanse gezinnen. Echte open communicatie is iets dat moeilijk gaat, vooral als het geloof een rol speelt binnen de gezins relaties. Geloof zorgt vrijwel altijd voor hiërarchische machtsrelaties binnen Hindoestaanse gezinnen en dan is er weinig ruimte voor emancipatie. Kinderen moeten dan hun bek houden en doen wat hun vader eist en tegen ze brult. Als een Hindoestaanse vader altijd al hard, dominant en onvriendelijk was tegen al zijn kinderen dan moet hij later niet raar opkijken als zij hem opzij zetten en hun eigen weg kiezen in de vrije Nederlandse samenleving en niet meer doen wat papa eist en brult tegen ze. Elk kind zal rebelleren tegenover een dominante vader en dit komt in alle culturen voor. conflicten tussen vaders en kinderen zijn al heel oud en bij emancipatie probeert men dit te voorkomen, om positieve relaties mogelijk te maken en open vriendschappelijke communicatie, niet hiërarchisch maar vrijer en socialer. De vader wordt dan later een goede vriend die vertrouwd kan worden en die wijs moet zijn en kinderen vrij laat in hen keuzes, ook inzake de soort relaties die zij aangaan of de keuze van hun studie en baan.

Vaak zijn Hindoestaanse kinderen met een dominante vader minder assertief binnen de harde maatschappij en kunnen zij hierdoor sneller mislukken en zich niet aanpassen. Het is nu noodzakelijk dat kinderen leren om zelf te denken, zelf te beslissen en zelf te kiezen in de moderne samenleving, om succesvol te zijn, dus Hindoestaanse vaders moeten leren om deze eigenschappen te versterken bij hun kinderen als zij hen succes willen vergroten later. De maatschappij is harder geworden en minder tolerant tegenover zwakkelingen die minder assertief zijn en dit zorgt voor een grotere druk op gezinnen, dus is de druk om te emanciperen veel groter dan vroeger. Ook gezins banden vervagen nu sneller bij Hindoestanen en familie banden zijn al veel minder hecht dan vroeger. Kinderen maken zich sneller los van het ouderlijk gezin en familie en gaan hun eigen vrijgevochten weg op als individuen. De druk van de maatschappij om te individualiseren is nu sterker geworden, omdat de eisen hoger zijn en harder voor succes en snelle resultaten. Deze trend is wereldwijd waargenomen door onderzoekers en het internet heeft dit versneld. Relaties binnen gezinnen zijn nu minder hecht en gezinswarmte is er bijna niet meer. Kinderen doorlopen een snellere ontwikkeling naar jongvolwassenheid en de onschuldige, naïeve kindertijd is snel voorbij. Het gezin is niet meer de plaats waar karakters worden gevormd en cultuur wordt overgedragen, want men heeft ook binnen gezinnen nu minder tijd voor elkaar en ieder gezinslid leidt zijn eigen onafhankelijk leven, los van moeder en vader vanaf de vroege jeugd. Ook dit is een wereldwijde trend en de snelle verzakelijking en verstedelijking spelen een grote rol. De ontwikkeling van internet en de mobiele telefoon heeft deze sterke individualisering nu versterkt, dus gezinsrelaties zijn losser geworden en vrijer. Zelfs in India is deze trend waargenomen, dus tradities en geloof worden ook daar steeds minder belangrijk. Vasthouden aan tradities, geloof en cultuur kan gewoon niet meer binnen gezinnen en emancipatie is een noodzaak om de goede open relaties in stand te houden tussen Hindoestaanse ouders en hen kinderen. Dit zijn allemaal processen die men goed moet gaan sturen bij Hindoestanen in Nederland.

Hindoestaanse ouders die niet willen dat hun kinderen falen in de harde samenleving moeten nu dus beseffen dat zij mee moeten emanciperen. Het geëmancipeerde gezin biedt feitelijk minder bescherming aan het kind en laat deze vrijer en geeft ze meer ruimte om vrij te experimenteren en zelf fouten te maken, en er zo van te leren. Dus het kind moet goed leren nadenken en zelfstandig beslissen en keuzes maken in hsijn eigen belang en overleving, geheel vrij en onbeschermd. Dit is ongeveer het concept van een moderne opvoeding, zoals psychologen dit nu zien. Minder bescherming van het jonge kind door de geëmancipeerde ouders leidt tot meer assertiviteit en snellere rijping tot jongvolwassene, dus een grotere kans om sterker te staan in de harde maatschappij en succesvoller te zijn.

Nu in het kort wat dit verhaal allemaal betekent voor elke Hindoestaanse vader van elke leeftijdscategorie en elke leeftijd. Hier een praktische beschouwing en soort handleiding in het kort voor de Hindoestaanse vaders.

Ik kreeg van een oudere Hindoestaanse vader de informatie dat hij het lastig vindt dat vaders opzij worden gezet binnen de gezinnen en hij had het gevoel dat hij niet meer meetelt en niet meer serieus wordt genomen. Hij vroeg zich af of hij nog echt een gezin had die hem nodig heeft en die hem liefheeft. Het is iets dat moeilijk werkt in moderne geëmancipeerde gezinnen tegenwoordig. De samenleving eist nu van elk gezinslid dat die zich losmaakt van het gezin en die sleurt de leden eruit en dompelt ze onder in zakelijkheid, hardheid en afstandelijkheid. Kinderen worden al jong gedwongen om zich aan te passen aan de samenleving en om de emotionele banden met hun vader, moeder, broers en zussen door te snijden, en om zo alleen een individu te worden, zonder sociale familiebanden. Elk kind leert om alleen voor zichzelf te leven en papa en mama tellen dan niet meer mee en worden vreemden die onbekend zijn. Een Hindoestaanse vader die nog een band wil met zulke kinderen moet leren om op gelijk niveau te communiceren, minder als vader, maar meer als vertrouwensvriend met kennis en wijsheid. Open communicatie is dan noodzakelijk en de Hindoestaanse vader moet leren om niet te domineren en minder eisen te stellen aan de vrijgevochten en geïndividualiseerde kinderen, die onder hoge druk staan van de harde veeleisende samenleving. Het vrije kind moet de vader opnieuw leren kennen als vriend en zinvolle communicatie partner die alleen een vriendschap biedt, zonder eisen, en het kind alleen als individu ziet met een eigen vrije wil en eigen denkvermogen. Hindoestaanse vaders die willen emanciperen moeten dus leren om hun kind opnieuw te ontdekken als een kennis of relatie en minder als zoon of dochter, want dit zijn de normen nu in dit harde moderne land. Alleen zo kan een vader nog contact onderhouden met de vrije individuen die zijn genetische kinderen en biologisch nageslacht voorstellen. Dus het gaat om een nieuw soort open partnerschap tussen de Hindoestaanse vader en zijn vrijgevochten kinderen.

***

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Analyse Emancipatie Hindoestanen