|
Home
Podium
Politiek
Religie
Hindoeisme
Islam
Suriname
India
Liefde
Jongeren
Literair
Poezie
Zeepkist
Gastenboek
Links
Disclaimer
Contact
Kritisch Podium Dewanand Suriname
Is Suriname een apenlandje?
Offeraar Dewanand
Offercode wfor1003
Offerdatum woensdag 25 juli 2001
Vrijwel iedereen die Suriname heeft bezocht, raakt onder
de indruk van de natuur en de schoonheid van het land. Het is vaak liefde
op het eerste gezicht, want ja, wat wil je nog meer, als verwend mens. Een
land waar elke maiskorrel vanzelf groeit, is een plek op aarde waar je alleen
kan genieten. Er zijn geen aardbevingen die je wakker zullen schudden, als
je aan het dromen bent over vruchten die vanzelf in je mond vallen. Suriname
kent geen barre en asociale winterse periode, die je botten afmatten en
je vroegtijdig tot reumalijder maken. Analyseer al deze feiten eens zelf
en vraag jezelf dan af, hoe het komt dat velen dit land willen verlaten,
omdat zij vinden dat Suriname een apenland is. Zelfs Surinamers vertelden
mij persoonlijk dat zij hun land een apenland vinden en dat er geen hoop
is voor hen. Hoe kan dit?
Voor een ontwikkelde Nederlander is
het ergens onbegrijpelijk dat het zo slecht gaat in Suriname, want het
land zit boordevol met natuurlijke hulpbronnen en het goud ligt er zelfs
voor het oprapen. De vissen vliegen haast je netten in als je ze
wil vangen. Als ik met de ogen van een Nederlander naar Suriname kijk,
dan zie ik talloze mogelijkheden om dit stukje natuurgebied op aarde tot
een paradijselijk oord te maken en ervoor te zorgen dat niemand hoeft
te klagen. Waarom verschijnen er dan steeds negatieve berichten over het
welzijn en de welvaart in dit land?
Een ontwikkeld mens benadert problemen heel anders. Als er vanuit intelligentie wordt gehandeld, dan ziet men alleen de oplossingen, in plaats van de problemen. Wij mensachtigen zijn begiftigd met het vermogen om problemen te analyseren en via intuitie of kennis de oplossingen te vinden. Door juist te handelen kunnen wij ervoor zorgen dat er iets opgebouwd wordt, of dat er meer inzicht ontstaat in onze problemen. Als een groepje mensen er niet in slaagt om intelligente oplossingen te vinden voor hen problemen, dan kan er sprake zijn van een tekort aan inzicht in de eigen problematiek. Zo een groep is dan verdoemd om te lijden en door iedereen veracht te worden, omdat de wereld hen dan als inferieur zijnde zal classificeren en hen dan zal verstoten uit de internationale wereldgemeenschap. Dit is feitelijk met de mensen uit Suriname gebeurd en tot op de dag van vandaag herhaald dit feit zich alleen maar.
De geschiedenis van Suriname begon toen Nederlandse kolonisten voet aan wal zetten en plantages opzetten. Er werden negers uit Afrika gehaald en die werden tewerk gesteld als slaven zonder loon. Deze slaven vermengden zich in de loop der eeuwen met de kolonisten uit Europa en de nakomelingen zijn de hedendaagse creolen die nu de politieke en militaire macht hebben in het Suriname van vandaag. Het zijn deze mensen die nu het beeld van dit land bepalen en die nu de incompetente identiteit van de Surinamer hebben gemaakt. Het is interessant om te analyseren hoe de psychologische identiteit van de hedendaagse Surinaamse creool eruit ziet.
In genetisch opzicht is de creool gerelateerd aan
de Afrikanen en de autochtone Nederlanders. Dit geldt voor
het grootste deel van deze populatie. De genetische verwantschap met Europese
volkeren is voor creolen heel erg belangrijk. Vroeger vertelde een creoolse
man mij met veel trots dat hij Duits bloed heeft en dat zijn familienaam
ook Duits is. Hij besefte toen niet dat geen enkele hedendaagse Duitser
hem onder geen enkele voorwaarde zal accepteren als een lid van het Duitse
volk, en dit toont aan dat de identiteit van deze creoolse man, naar alle
waarschijnlijk totaal verstoord was en dat hij leed aan allerlei manische
identiteitsstoornissen. Ik geloof dat een vrij groot deel van de creoolse
populatie in Suriname met zulke stoornissen moet leven, omdat zij in genetisch
opzicht totaal verscheurd zijn. Het is toch interessant om te bestuderen
hoe zij deze problemen oplossen en hoe zij leven met hen gemengde genetische
constitutie. Door de vermenging met vele andere rassen en volkeren is
de genetische identiteit van veel creolen van vandaag een totale janboel
en een chaos die je jezelf niet kan voorstellen.
Tijdens elke vermengingscyclus van een creool met een
ander volk ontstaan er nakomelingen die steeds weer over een ander uiterlijk
en een andere huidkleur beschikken. Creolen zelf hebben hiervoor
een aparte terminologie ontwikkeld. In genetisch opzicht zijn creolen
dus een uitermate heterogene groep, en de onderlinge relaties worden hierdoor
bepaald. Genetische factoren zijn echter een zwakke basis om een willekeurige
groep mensen aan elkaar te relateren. Cultuur is iets wat de onderlinge
cohesie stukken beter regelt. Hoe zit het met de cultuur van creolen in
Suriname?
Tradities zijn altijd het voorspel van elke cultuur.
Tijdens de vermengingsperiode tussen de Afrikanen en de Nederlanders gedurende
de slavernij, is er geen sterke traditie ontwikkeld. De slaven
mochten niet eens trouwen met elkaar, en hierdoor werd het gezin totaal
weggevaagd, waardoor tradities zich niet konden ontwikkelen. Tijdens de
afschaffing van de slavernij in de Nederlandse gewesten omstreeks 1863
beschikten de vrijgekomen creolen dus niet over een of andere vorm van
cultuur en traditie. Aanvankelijk mochten zij niet eens christen worden
of de bijbelse waarheid tot zich nemen, omdat de Europese kolonisten hen
niet eens beschouwden als volwaardige mensen. Als ik dit eens objectief
analyseer, dan kan ik alleen maar een conclusie trekken. In
1863 was Suriname een geformaliseerde kastenmaatschappij, en de positie
in de hierarchie werd bepaald door het percentage Nederlandse genen. Van
een democratie was er dus geen sprake.
Feitelijk leeft elke hedendaagse creool uit Suriname
met gevoelens van wrok, verwarring omtrent de eigen oorsprong, verdriet
om het nooit herstelde leed van de eigen voorouders en een verstoorde
beleving van de eigen identiteit. Ik geloof niet dat het echt prettig
is voor een mens om zo te moeten leven. De cohesie tussen creolen is uitermate
zwak, omdat er geen hogere waarden en normen zijn die hen met elkaar verbinden.
De uitermate miserabele toestand van het hele Afrikaanse continent verhoogt
het gevoel van ontsporing en ontworteling van veel hedendaagse creolen.
Want als het met het land van je voorouders slecht gaat en iedereen hen
veracht, dan zal je jezelf een beetje gaan minachten of je gaat geloven
in de illusionistische ontkenning van de reeele genetische band met de
Afrikaanse volkeren. Ik heb waargenomen dat dit de denkwereld van veel
surinaamse creolen bezig houdt, en dat zij worstelen met het veramerikaniseerd
stempel van Afro-Surinamers. Zelf vind ik dat je hen liever gewoon netjes
creolen kan noemen, want dat is reeds ingeburgerd. Een nieuw etiket kan
soms zorgen voor complexere problemen. En het is verkeerd om jezelf te
identificeren met mensen die jou niet willen kennen en die jou ook nooit
gaan waarderen of accepteren als hun soortgenoten.
De hele creoolse cultuur van vandaag is uitermate interessant.
Praktisch tachtig procent van de creoolse vrouwen is alleenstaande moeder
van een of meerdere creoolse kindertjes. De creoolse vaders zijn
nergens te bekennen, want zij hebben het te druk met intieme relaties
en het bezoeken van plezierige oorden. Dus de creoolse vrouw is degene
die de hele creoolse cultuur en traditie bepaald en deze voortzet, via
haar eigen kinderen. Feitelijk zijn het dus de vrouwen die de creoolse
samenleving maken en die zorgen voor het voortbestaan van deze kleine
groep op deze wereld. De creoolse vrouw wordt echter door niemand gesteund
of aangemoedigd, en leeft al te vaak in eenzaamheid en vergetelheid. Het
ontbreken van een creoolse vader is voor veel kinderen funest voor de
ontwikkeling, want er is dan geen voorbeeldfiguur die hen leidt en motiveert
om vooruit te gaan in het leven. Ik geloof dat creoolse mannen nu eens
beter moeten nadenken over hun bijdrage aan hen eigen soortgenoten, en
vooral moeten proberen om meer verantwoordelijkheid te tonen voor de verwekte
kinderen.
In Suriname vormen creolen ruim de helft van de bevolking.
Door de slechte conditie van veel creoolse gezinnen (alleenstaande moeders
met kinderen) is er geen tijd om vooruit te gaan, want overleven staat
centraal, en voor cultuur en geloof is er hierdoor ook geen tijd meer.
Het is logisch dat het met Suriname slecht gaat, want ruim vijftig procent
van de bevolking leeft in een eenoudergezin, en de kinderen krijgen geen
optimale begeleiding. Moraliteit is iets wat alleen in een compleet gezin
kan worden aangeleerd. Het wordt tijd
dat de mensen in Suriname hier zelf wat aan gaan doen, want het is hun
keuze die de Surinaamse samenleving maakt en breekt. Het volk is
degene die een land moet opbouwen, want niemand anders zal het voor ze
doen. Geld uit het buitenland zal ook geen soelaas bieden, zodat het geen
zin heeft om hier apathisch op te gaan wachten.
Kortom: ik geloof niet dat Suriname
een apenlandje is. De bevolking daar moet ervoor
kiezen om eens hogere waarden en normen aan te leren, en zelf na te denken
wat er zoal moet gebeuren om het land vooruit te brengen. Zij moeten het
zelf doen, want niemand anders heeft er belang bij om Suriname te ontwikkelen.
Succes, beste creolen uit Suriname.
Home
Podium
Politiek
Religie
Hindoeisme
Islam
Suriname
India
Liefde
Jongeren
Literair
Poezie
Zeepkist
Gastenboek
Links
Disclaimer
Contact
Kritisch Podium Dewanand Suriname Alle rechten voorbehouden; All rights reserved
|
|