Onsterfelijkheid middels het SCHRIFT

Offeraar       Dewanand
Offercode      art201
Offerdatum     dinsdag 9 juni 1999

Vrijwel elk schrift bestaat uit een geordende reeks grafische lettertekens en abstrakte symbolen, die in bepaalde combinaties woorden en zinnen kunnen vormen, met elk een eigen unieke betekenis, dat gerelateerd is aan de denk- en leefwereld van de mensen, die dat schrift hanteren of hebben ontwikkeld. De ontstaansgeschiedenis van elk schrift, en elke taal, is heel gecompliceerd, duurt ettelijke eeuwen, en lijkt op een oneindig groeiproces.

Een menselijk individu, die een bepaald schrift heeft geleerd, kan vervolgens in een bepaalde aangeleerde taal iets ermee doen. De persoonlijke wil, wijsheid, levenservaring en levensdoelen, zullen bepalen wat het individu zal doen met het schrift dat hsij heeft geleerd. Hieronder zal stap voor stap geanalyseerd worden wat het schrift zoal voor een individu betekent.

Geheugen uitbreiden.

Zonder het schrift moeten alle gedachten, gevoelens en ideeën onthouden worden, zodat niets vergeten wordt. Het onthouden van alles kost energie en zal op den duur leiden tot vergeetachtigheid. Door ouderdom wordt veel levenservaring vergeten, dat na de dood zelfs voorgoed verloren zal zijn. Het schrift biedt de mogelijkheid om alle kennis uit het geheugen op te schrijven in een bepaalde taal, zodat alles daarna makkelijk verwijderd kan worden uit het geheugen, door het te vergeten. De kennis is dan echter niet verloren, omdat alles opgeschreven is. Het geheugen van een individu kan dus uitgebreid worden, door het schrift, omdat alle kennis eruit opgeschreven kan worden, en daarna nooit meer verloren kan gaan.

Kennis opslaan voor nu en in de toekomst.

Middels het schrift kan kennis opgeslagen worden voor nu en in de toekomst. Het individu heeft de mogelijkheid om al hsijn kennis op te slaan, middels de symboliek van het schrift, en het in de toekomst te raadplegen. Het is mogelijk om het verleden, het heden en de toekomst uit te beelden met geschreven teksten, zodat andere mensen deze beelden tijdens het lezen kunnen reconstrueren. Als het schrift niet bestond, zou een individu slechts via andere mensen hsijn eigen kennis kunnen verspreiden, door het aan hen te vertellen en te hopen dat zij het onthouden en doorvertellen aan het nageslacht. Dit betekent dat het schrift een individueel mens onafhankelijker maakt van anderen, en het nageslacht. Er is dan namelijk geen oraal medium nodig om alle gedachten, gevoelens en inzichten aan anderen door te vertellen.

Expansie denkruimte.

Elke gedachte die opgeschreven wordt, kan daarna vergeten worden, of van buitenaf aanschouwd worden, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe gedachten. De neergepende tekst, waarin alle gedachten zijn opgenomen, fungeert dan als een tijdloze communicatiepartner en kan een basis zijn voor nieuwe inzichten en bredere gedachten. De tekst kan de denkruimte van het individu vergroten, omdat er steeds nieuwe denkruimte ontstaat, naarmate meer gedachten opgeschreven zijn. Diepzinnige introspektie en reflectie van het eigen Ik gaan sneller met het schrift als geduldige levenskameraad. Het denken kan zich dan sneller en steeds verder ontwikkelen, omdat alle gedachten uit het verleden opgeschreven zijn, en daarom verouderd zijn, waardoor de behoefte aan nieuwigheden alleen maar toeneemt. Uitgezonderd van veroudering zijn tijdloze kennis, absolute waarheden en aantoonbare feiten in de reële wereld. De expansie van de denkruimte is heel belangrijk in ons informatietijdperk, omdat geen enkel mens meer in staat is om alle kennis te bevatten.

Conserveren van bewustzijn.

Een kenmerk van een menselijk individu is dat hsij over een bewustzijn (sanskriet: chetan) beschikt en daardoor over zichzelf kan nadenken. Dankzij dit bewustzijn kan een mens denken en een eigen onafhankelijke wil ontwikkelen. Het bewustzijn valt uit tijdens het slapen, bewusteloosheid, hersenbeschadigingen of de dood. Deze gebeurtenissen zijn een potentieel risico en moeten daarom serieus overwogen worden, door een individu dat hsijn bewustzijn heel belangrijk vindt, of die over waardevolle inzichten en gedachten beschikt. Uiteindelijk is een individueel mens alleen maar bewustzijn, dat zichzelf onderhoudt en erkent als individu. Een menselijk individu kan daarom ernaar verlangen om een deel van hsijn bewustzijn te conserveren, zodat het nooit verloren zal gaan, als hsijn bewustzijn tijdelijk of voorgoed uitvalt. Er zijn daartoe diverse media beschikbaar, zoals bijvoorbeeld: schilderijen, beeldhouwwerken, het geheugen van andere mensen, audio-visuele media, of het schrift. Opslag van bewustzijn in het bewustzijn van andere mensen is in principe niet eeuwig of onvernietigbaar, omdat elk menselijk wezen kan sterven. Alleen in zuiver orale culturen wordt de mens als opslagmedium gebruikt, waardoor het bewustzijn van een individu niet meer op een onveranderlijke wijze kan worden opgeslagen, omdat opslag van bewustzijn in een ander bewustzijn ertoe leidt dat er interakties plaats zullen vinden, en het opgeslagen bewustzijn zal veranderen. Een zelfbewust en zichzelf respekterend mens zal dit niet willen, en zal daarom een ander conservatiemiddel gebruiken, of zelf eentje ontwikkelen.

In een schilderij zitten bepaalde gedachten, gevoelens en inzichten van de schilder, die tezamen een deel van het bewustzijn van de maker weergeven en ook dit subdeel kunnen conserveren. Voor een beeldhouwwerk geldt hetzelfde. Voor de audio en/of visuele media, zoals cassettebanden, film en video, geldt hetzelfde, omdat een deel van het bewustzijn wordt geconserveerd. Een geschreven tekst is voor een schrijver een toereikend middel om emoties en gevoelens te uiten en deze kenbaar te maken aan anderen. Door alles op te schrijven, wordt een deel van het Ik of het Zelf, geconserveerd voor onbepaalde tijd, of net zolang totdat alle informatiedragers met de relevante data, vernietigd zijn. Een tekst wordt altijd in een bepaald schrift en een daaraan gerelateerde taal opgesteld, en is daarom niet voor alle mensen ter wereld leesbaar. Alleen door vertalingen kunnen anderstaligen de gedachten van de schrijver tot zich nemen, en kennis maken met het bewustzijn van de auteur. Het schrift is eigenlijk een heel krachtig medium om een deel van het bewustzijn van een individu te conserveren, voor onbepaalde tijd. Als de geschreven teksten worden vermenigvuldigd, zal de kans groter worden dat het daarin vertoevende bewustzijn voor heel lange tijd zal existeren. Een geschreven tekst kan voor heel lang passief voortbestaan, totdat het gevonden wordt door een dolgelukkige archeoloog. Teksten zorgen er feitelijk voor dat een deel van het bewustzijn van een individu passief kan existeren op deze wereld, zelfs als het gehele bewustzijn van de auteur uitvalt, door bijvoorbeeld de dood of een fataal herseninfarct.

Transport van individueel bewustzijn.

In een uitsluitend orale cultuur kan een mens hsijn gedachten en gevoelens uitsluitend via orale weg kenbaar maken aan anderen. Communicatie geschiedt dan uitsluitend mondeling, dus oraal. Zodra het schrift wordt uitgevonden in zo’n cultuur zal het individu ontdekken dat dezelfde gedachten en gevoelens via het papier, dus door teksten, kunnen worden getransporteerd, en dat communicatie met andere mensen via het schrift kan geschieden. Plaats en tijd van het transport van een deel van het bewustzijn zijn dan ontkoppeld van elkaar, waardoor het mogelijk wordt om over grotere afstanden te communiceren dan het bereik van de stem. Het individu kan de mogelijkheden van het schrift dan benutten om hsijn bewustzijn op te schrijven en deze daarna te transporteren, tot in alle uithoeken van de wereld. Een mooi voorbeeld van transport van een deel van het bewustzijn is de persoonlijke brief aan een bekende, of desnoods een geliefde. Zo een geschreven tekst kan makkelijk over heel grote afstanden vervoerd worden, en is vaak van zeer groot belang bij migratie naar een ver gebied. Het is een hele belevenis om via het schrift te communiceren met een ander mens, en het is enerverend om te beseffen dat een brief in feite een deel van het bewustzijn van de ander bevat. Ik heb bijvoorbeeld brieven ontvangen in 1993 van een oudere man, die nu al vier jaar de aarde heeft verlaten, maar tot nu toe spreekt hij als het ware persoonlijk tot mij als ik die welgemeende schriftelijke steunbetuigingen van hem nalees. Dit toont duidelijk aan dat het bewustzijn inderdaad in gereduceerde vorm aanwezig is in een schriftelijke boodschap aan een ander.

Onsterfelijkheid middels het schrift.

Al sinds het ontstaan van de mens was er een verlangen om in absolute zin onsterfelijk te zijn of het te worden. Talloze levensverlengende elixers zijn gebrouwen voor het bereiken van onsterfelijkheid. Er zijn tevergeefs, expedities ondernomen naar het land van Eldorado, waar zich een meer van goud zou bevinden dat eeuwig leven mogelijk maakte. Uiteindelijk is onsterfelijkheid nog niet bereikt, hoewel de huidige wetenschap daar wel hard aan werkt. Een mens die onsterfelijk wil worden dient te beseffen, dat het hsijn bewustzijn is dat moet overleven, want dat is zijn Ik of Zelf. Doordat ieder mens uiteindelijk na vele decennia zal sterven, is het absoluut zeker dat het gehele bewustzijn zal sterven en totaal zal worden weggevaagd van deze wereld. Het hele Ik en het totale Zelf worden gewoon geannihileerd tijdens de dood en zijn dan voorgoed verloren voor de gehele mensheid, alle geliefden en overige bekenden. De dood is een heel trieste aangelegenheid en is het absolute einde van het bestaan van een (intelligent) mens. Nu is het zo dat een menselijk individu ernaar kan verlangen om een deel van hsijn bewustzijn te laten voortbestaan op deze wereld. Dit kan gerealiseerd worden door het schrift, dat is ontwikkeld door duizenden genetische en/of geestelijke voorouders. De kracht van het schrift is dus dat een deel van het bewustzijn van een menselijk individu kan worden geconserveerd, en dat dit subdeel van het bewustzijn dan in feite onsterfelijk is. Een mens kan dus partiële onsterfelijkheid verwezenlijken middels het schrift, als hsij delen van hsijn bewustzijn conserveert in zelfgeschreven teksten. De grote droom van de mens is dus nu al ten dele gerealiseerd, omdat een deel van het Ik kan worden bewaard in geschreven teksten. Zodra een ander mens dan die teksten zal lezen, zal dat subdeel van het bewustzijn van de schrijver dan communiceren met de lezer, zelfs na de dood van de auteur.

Literatuur als onstoffelijk nageslacht.

Doordat de mens in feite een hoger zoogdier is, is er een behoefte aan genetisch nageslacht. Er is behoefte aan het hebben van eigen kroost, waar dan instinctief voor gezorgd zal worden. Een kind is een voorbeeld van stoffelijk nageslacht en is in feite een sterfelijk produkt van het lichaam, en een partiële continuering van de eigen genetische constitutie. Zodra een mens echter een boek schrijft, zal hsij in feite ook nageslacht produceren, dat dan echter onstofffelijk van aard is, omdat er een subdeel van het eigen bewustzijn wordt geconserveerd. Een boek is onsterfelijk en kan daarom beschouwd worden als onstoffelijk en onsterfelijk nageslacht. Juist hierdoor is een mens nooit onvruchtbaar, omdat hsij altijd in staat is om een boek te produceren, teneinde nageslacht te verwekken. Het schrijven van een boek is in de praktijk een proces, dat heel veel zorg, energie, tijd, concentratie, aandacht en (te) veel toewijding vergt, zelfs veel meer dan het opvoeden van een kind. Het feit dat het boek onsterfelijk is, kan dan gezien worden als een heilige hemelse voldoening, omdat dan ook een subdeel van het bewustzijn een onsterfelijk existentie niveau heeft bereikt op deze wereld. Zodra het boek dan in miljoenen exemplaren gedrukt en gedistribueerd wordt, zal een subdeel van het bewustzijn van de schrijver, zich verspreiden, en net als één van de miljoenen zaadjes van een eeuwenoude boom, diverse levende wezens bereiken, met hun communiceren of zich nestelen in hun leefwereld, leefomgeving, biotoop of sociotoob.

Communicatie met het schrift is heel anders dan via de telefoon of tijdens een persoonlijk gesprek. Dit is iets wat ik vaak heb opgemerkt en dat mij verwondert, maar ik benut alle vormen van communicatie om een relatie of een vriendschap op te bouwen met een ander mens, die ik heb ontmoet. Zo zeggen mensen vaak van “bel mij maar op”, en verwachten dan dat ik ze zal gaan bellen. Maar als ik hen dan onverwachts een brief schrijf, merk ik dat dat hen zeer verwondert, want dat zijn zij niet gewend. Toch ontstaat er door zo een brief veel sneller een vertrouwensband, omdat het schrift vertrouwen en zekerheid geeft aan een ander. Een zeer persoonlijk verhaal dat in een persoonlijke brief verwerkt is, wekt meer vertrouwen en is ook veel intiemer, dan een vaag of rommelig mondeling verhaal over hetzelfde onderwerp. De kracht van het schrift dient daarom niet onderschat te worden.

Een belangrijke conclusie is, dat het schrift inderdaad een deel van het bewustzijn van een individueel mens kan conserveren, en partiële onsterfelijkheid kan verwezenlijken, totdat alle stoffelijke of onstoffelijke informatiedragers totaal zijn vernietigd.

Voetnoot

Uitleg “hsij” en “hsijn”:
Hsij en hsijn zijn recentelijke persoonlijke voornaamwoorden die gebruikt kunnen worden om de respectievelijke begrippen “hij/zij” en “zijn/haar” te vervangen. Genoemde woorden verwijzen dus tegelijkertijd naar een man en een vrouw en kunnen gebruikt worden tijdens het schrijven van wetenschappelijke, technische, politieke, filosofische, sociologische, economische, literaire of religieuze teksten, die door beide geslachten gelezen zullen worden. Het gebruik van alleen “hij” of “zijn” bij algemene verwijzingen lijkt mij niet exact en oneerlijk, omdat vrouwen vaak ook ermee bedoeld worden. Taal leeft, dus daarom is het logisch dat deze nieuwe woorden een volwaardige plaats zullen innemen in de Nederlandse literatuur van de toekomst. Vermeldenswaard is dat het Nederlandse Taalgenootschap, “Onze taal”, zich positief heeft uitgelaten omtrent deze nieuwe woorden, die door mijzelf zijn ontwikkeld. M.i. zijn deze nieuwe woorden een verrijking van de Nederlandse taal en wordt de discriminatie van vrouwen voorgoed opgeheven in de literatuur.