De Hindoelander, deel één

Offeraar       Dewanand
Offercode      art060
Offerdatum     8 februari 1997

Toen ik elf jaar geleden naar Nederland kwam, had ik geen flauw idee van het leven in dit vreemde land. Het autochtone Nederlandse volk kende ik alleen maar van (boze) geruchten. Nu begrijp ik hun beter. Zij zijn niet anders dan andere volkeren. Gedurende mijn verblijf in Nederland merkte ik dat mijn gehele denkwijze veranderde. Mijn gehele innerlijk onderging een langzame transformatie. Ik leefde immers in een land dat in het informatietijdperk beland was. Nederland is bovendien een technocratische maatschappij. De invloed van technologie op de denk- en levenswijze van de Nederlanders is immers heel groot. Een bewijs hiervan is te zien aan het Nederlands geloof in het (wetenschappelijk) experiment. In Nederland is wetenschap immers de nieuwe en heilige religie geworden. Mijn Surinaams-Hindoestaanse denkwijze en levensovertuiging ondergingen dus diverse transformaties. Iets in mij bleef wel Hindoe, maar sommige delen waren overduidelijk Nederlands. Deze gehele innerlijke transformatie kan gezien worden als een integratieproces van elf jaren. Iedere migrant in de Nederlandse samenleving integreert tot een bepaald niveau. Autochtone Nederlanders moeten natuurlijk ook vanaf hun peutertijd dit gehele integratieproces doorlopen. Het zijn en blijven immers mensen, die door hun opvoeding gevormd worden tot een bepaald soort mens.

Enkele jaren geleden begon ik mij wel af te vragen wat ik eigenlijk ben. Hoe ziet mijn identiteit eruit, en hoe denk ik feitelijk? Denk ik Nederlands of heb ik een Hindoeïstische denkwijze. Na vele diepgaande gesprekken met andere soortgenoten en met autochtone Nederlanders werden veel vragen beantwoord. Een gevolg hiervan was dat ik besloot om mijzelf een eigen identiteit te geven. Ik begon mijzelf als een Hindoelander te beschouwen. Mijn (wetenschappelijke) definitie van dit nieuwe begrip luidt alsvolgt: Een Hindoelander is iemand die genetisch geheel verwant is aan de Indiase kontraktanten van het begin van deze eeuw. Hsij (bet. zie noot 1) heeft een eigen stabiele identiteit als Hindoe, maar is goed geintegreerd in de Nederlandse samenleving. Hierdoor kan hsij probleemloos omgaan, alsook samenwerken, met autochtone Nederlanders. Soms heeft een Hindoelander een meerdimensionale identiteit. Een Hindoelander is dus in staat om de denkwijze van de Hindoes en die van de autochtone Nederlanders volledig te begrijpen of te simuleren. Iedere lezer(es) zal zich nu afvragen waarom ik koos voor een nieuwe benaming van mijn identiteit. De oorzaak daarvan ligt aan mijn onstoffelijke struktuur. In stoffelijke zin ben ik verwant (in genetische zin) aan het Indiase volk. Maar mijn denkwijze, geloof en levensovertuiging zijn dat slechts gedeeltelijk. Ik geloof wel in de religieuze filosofie van de hindoeïstische geschriften(vooral de Bhagavad-Gita), maar wel op een heel andere manier dan de Hindoes uit India. De abstrakte en onvergankelijke aspecten van de Vedische kennis, van 10.000 jaar geleden, trekken mij het meest aan. Soms heb ik wel de neiging om mijzelf een Vedistaan te noemen, maar veel kennis van de Vedische geschriften heb ik niet.

Een Hindoelander zoals mij heeft duidelijk een meerdimensionale identiteit. Dit betekent, in praktisch opzicht, dat ik mijzelf op een bepaalde manier Hindoelander(70,9%), Hindoe(55,9%), Nederlander(30,01%), Indier(23,9%), Surinamer (0,001%), en zelfs een Aziaat(40,9%)en een Europeaan(20%), tegelijk voel(de percentages zijn gevoelsmatig bepaald, daardoor is de som niet exact gelijk aan 100%).(N.B. Een echte Amerikaan vertelde mij dat ik zelfs een Amerikaanse(10,1%???) denkwijze heb!!) Het gaat om de emotionele verbondenheid met de genoemde volkeren; dat bepaalt immers de identiteit van een mens. Feitelijk heeft ieder mens het recht om zichzelf een individuele identiteit toe te eigenen. Je identiteit moet je geheel zelf bepalen en er flink aan werken om het vorm en inhoud te geven. Misschien is het zelfs een plicht om een eigen identiteit te ontwikkelen gedurende je leven als mensachtige op aarde. Het is wetenschappelijk aangetoond dat ieder mens een unieke biochemische struktuur heeft. Dit betekent dat ik een unieke genetische samenstelling heb. Dus in stoffelijke zin ben ik uniek. Waarom zou ik dan in onstoffelijke zin niet totaal uniek mogen zijn, door mijzelf een unieke of nieuwe identiteit te geven?

Een eigen stabiele identiteit is heel belangrijk voor een mensachtige. Zaken zoals eigenwaarde, zelfbeeld, zelfrespect, zelfacceptatie, eigen normen en waarden, groepsgevoel, enz. worden geheel of gedeeltelijk door de eigen identiteit bepaald. Daarom is een identiteitscrisis een heel groot probleem voor een individu. Iemand die in zo een crisis zit weet niet wat hsij met zichzelf en hsijn toekomst moet beginnen. Het hele leven lijkt dan zinloos, en soms is de kans aanwezig dat gekozen wordt voor zelfmoord als oplossing, hoewel dit natuurlijk geen oplossing is. Iemand die in zo een crisis zit moet snel hulp zoeken of ernaar streven om de problemen voorgoed op te lossen. Hulp van oudere of wijzere mensen die zo een strijd al achter de rug hebben kan hierbij goed van pas komen. Ieder mens heeft recht op een volwaardige en stabiele identiteit. Iedere poging om de identiteit van een ander te vernietigen of te beschadigen is feitelijk een vorm van geweld(zie noot 2). En geweld leidt alleen tot destructie, pijn en verdriet.

Mensen die van de ene cultuur in de andere terechtkomen worden blootgesteld aan complexe sociale processen, die ertoe kunnen leiden dat hun gehele innerlijk getransformeerd wordt. Hoewel men dit met het veelzeggende begrip integratie aanduidt, is het zeer onduidelijk wat er exact mee bedoeld wordt. Dit probleem heb ik in zekere zin zeer uitvoerig geanalyseerd. Hierbij heb ik mij gericht op mijzelf, teneinde mijn identiteit beter te begrijpen en het verder te ontwikkelen, en op de mensen die gezien worden als mijn soortgenoten, de Hindoestanen in Nederland. De voorouders van deze groep mensen komen oorspronkelijk uit India. Gedurende de periode van 1870 tot 1920 vestigden ongeveer 33.000 Indiers zich als loonslaven in Suriname. Feitelijk zijn hun direkte afstammelingen dus genetische Indiërs. Slechts een deel van hun kan beschouwd worden als Hindoelanders. Een wat vagere definitie van een Hindoelander kan alsvolgt luiden: “Een genetische Indiër die zich best thuis voelt in de Nederlandse samenleving en die zowel met Hindoestanen als met autochtone Nederlanders goed kan omgaan. Een Hindoelander kan hierdoor probleemloos functioneren in de Nederlandse samenleving en een goed leven (studie, werk, huwelijk, kinderen, voldoening) opbouwen in de Nederlandse samenleving.“ Bij deze definitie ligt het accent vooral op het functioneren in de Nederlandse samenleving. Iemand die bijvoorbeeld een slecht leven heeft (verslaafd, crimineel, mislukt), kan dus nooit als een Hindoelander gezien worden. Het is dus noodzakelijk dat er sprake is van een positieve band met de Nederlandse samenleving om te kunnen voldoen aan de definitie. Het volgende moet men wel goed beseffen. Het zijn van een Hindoelander betekent dat je iets geeft om mensen die afstammelingen zijn van de Indiase kontraktanten. Een Hindoelander moet dus positieve gevoelens hebben voor het Hindoestaanse volk. Iemand met negatieve of vijandige gevoelens jegens het laatstgenoemde volk kan dus in geen enkel geval een Hindoelander zijn. De loyaliteit moet dus grotendeels bij het eigen volk liggen. Essentieel is ook dat een Hindoelander een goed ontwikkelde denkwijze heeft en de eigen taal en kultuur goed begrijpt en deze ook toepast in het dagelijks leven. Daarom denk ik dat degenen die voldoen aan de definitie van een Hindoelander in zekere zin behoren tot een kansrijke groep in de Nederlandse samenleving.

Zodra ik andere, vooral jongere, genetische Indiërs ontmoet in Nederland probeer ik vaak na te gaan in hoeverre zij voldoen aan de definitie van een Hindoelander, want dat kan mijn theorie bevestigen. Ik heb hierbij best interessante zaken ontdekt. Zo merk ik dat ze hun identiteit op een heel andere manier proberen te ontwikkelen of te onderhouden. Zij nuttigen bijvoorbeeld vaak Hindoestaans voedsel. Daardoor voelen zij zich dan meer Hindoestaans. Een klein deel probeert dit door de eigen taal, Hindi, te leren. Of hun klederdracht is geheel Indiaas; sari’s, dhoti’s en salwaars. De muziek waar zij naar luisteren is Indiaas of Hindoestaans. Veel jonge meisjes beoefenen klassieke Indiase dansstijlen, zoals odissi, khatak, enz. Enkele van deze meisjes vertelden mij dat zij zich echt meer Hindoestaans voelen door het beoefenen van deze oude Indiase dansstijlen. Identiteit moet gevoed worden. Dat is een belangrijke conclusie. Het belangrijkste criterium voor het zijn van een Hindoelander is echter de structuur van de onstoffelijke aspecten van een individu. De vraag die hierbij een rol speelt is: “Denkt iemand Hindoeïstisch en begrijpt hsij de autochtone Nederlanders volledig.” Iemand die een volledig Nederlandse denkwijze heeft kan dus nooit een Hindoelander zijn. Maar het hele begrip denkwijze is een zeer vaag psychologisch vraagstuk, dat het feitelijk onmogelijk is om het exact te omschrijven. Daarom denk ik dat het eigen gevoel het dan maar moet bepalen. Ik vraag dus vaak gewoon direkt wat iemand zich voelt; Nederlander, Hindoestaan, niets of iets anders.

Soms geloof ik heilig dat alle levende wezens een bewuste of onbewuste identiteit hebben. Hierbij hanteer ik dan de stelling: “Ieder levend wezen heeft een eigen identiteit.” De vraag is natuurlijk of dit waar of onwaar is. Hebben bijvoorbeeld een mier of een boom een eigen identiteit? Hoe kan je dat onderzoeken en onomstotelijk aantonen. Nu is het bekend dat sommige dieren, zoals dolfijnen, intelligent zijn en over een eigen (nog onbekende) taal beschikken. Het hebben van een eigen taal, is eigenlijk al een aanduiding dat een levend wezen een eigen identiteit heeft. Dus dolfijnen hebben waarschijnlijk ook een eigen identiteit. Misschien wordt daar in de toekomst meer over ontdekt.

Eerlijk gezegd is dit gehele artikel gebaseerd op een psychologische theorie. Identiteit is immers een complex begrip uit de psychologie. Het is een vraagstuk dat ik bestudeer. Het zal nog vele decennia duren voordat ik er alles over weet. De tussenresultaten kunnen echter van belang zijn voor alle jongeren die in een identiteitscrisis zijn geraakt. Ieder levend wezen heeft het recht om te weten wat het is en hoe het verder moet. En misschien is het een plicht om je identiteit zelf te bepalen, gedurende je bestaan als een intelligente en bewuste levensvorm op ruimteschip aarde.

Noot
De definitie van geweldloosheid zoals die voorkomt in de Bhagavad-Gita luidt letterlijk alsvolgt:
“Geweldloosheid (ahimsa): Echte geweldloosheid houdt in dat men niets doet waardoor enig ander levend wezen, hetzij mens, dier of plant, nodeloos leed of angst ervaart, of waardoor men zijn geestelijke vooruitgang bemoeilijkt.” (Pagina 924)