Digitale accijnzen

Offeraar       Dewanand
Offercode      wfor1037
Offerdatum     vrijdag 6 februari 2004 
Integraal geplaatst in de discussierubriek van
www.computable.nl
onder het artikel: "Microsoft: Spammen moet geld gaan kosten"

Spammen zorgt inderdaad voor veel vervuiling op internet. Doordat internet nog een jong wereldwijd communicatiemedium is, is het logisch dat er nog geen gedegen wetgeving hiervoor ontwikkeld is, door de gevestigde politieke organisaties, die heel vaak over geen enkele ITC-expertise beschikken.

Digitale datastromen zijn in principe te vergelijken met een autosnelweg, maar dan een wereldomspannende. Er zijn wereldwijd vele tientallen miljoenen gebruikers en in principe betalen die voor deelname aan deze digitale snelweg. Het hele www is echter niet van een enkele nationale staat, want het overschrijdt alle landsgrenzen. Als ik bijvoorbeeld tienduizend mails stuur naar India dan passeert mijn mailtje tientallen landsgrenzen, zonder enige grenscontrole of tolheffing, want dat is momenteel haast technisch en vooral juridisch onuitvoerbaar. In principe betekent dit dat internet erin geslaagd is om de nationale staten een pootje te lichten en alle nationale (straf)wetten uit te schakelen. Het is echter noodzakelijk dat er een sluitende wetgeving ontwikkeld wordt voor het World Wide Web, waaraan alle landen kunnen deelnemen.

Het versturen van ongewenste emails kan in principe niet verboden worden, want het is wettelijk immers ook toegestaan, om ongewenste gedrukte post naar iedereen ter wereld toe te sturen. Een berucht voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld de ongewenste reclame van de Duitse en Oostenrijkse loterijen, die elk jaar miljoenen keurig gedrukte (en gepersonaliseerde, via high tech database technologie) poststukken toesturen naar burgers in heel Europa. Het is voor mij altijd de vraag hoe strafbaar het verzenden van deze ongewenste post is, want ik heb er niet om gevraagd. Meestal is er geen enkele mogelijkheid om je adres te laten verwijderen uit de database van deze lottobedrijven, en dit geeft aan dat de wetgeving op dit vlak, zelfs na minstens 200 jaar ontwikkelingstijd, tekort schiet.

Op internet is het anders gesteld met een email, want dat is een digitaal iets, en dus niet fysiek waarneembaar. Een email bestaat slechts in de virtuele wereld en slechts twee tot vijf procent (schatting) van alle ontvangen emails worden door uitprinten gematerialiseerd. In theorie is het onmogelijk om te betalen voor een virtueel iets, en dat is ook een manco in de huidige wetgeving. Er is echter wel een optie en dat is het concept van de digitale accijns, waarvoor wellicht op korte termijn een wetgeving voor ontwikkeld kan worden.

Digitale accijnzen.
Het versturen van emails is te vergelijken met het rijden met een virtuele auto op de digitale snelweg van een nationale staat. Tijdens het rijden op een echte fysieke snelweg van een land, moet de automobilist vaak tol betalen per afgelegde kilometer of tijdens het passeren van een betaalpost. Op internet gebeurt min of meer hetzelfde, en het is zelfs zo dat het heel goed aantoonbaar is, wie op welk tijdstip gebruik heeft gemaakt van de digitale snelweg. Op grond hiervan kan gesteld worden dat het heffen van tol op de digitale snelweg een realistisch plan is, waarvoor heel gemakkelijk een werkbare wetgeving voor gemaakt kan worden.

Ik noem het heffen van tol op de digitale snelweg met een mooi woord digitale accijnzen en zal dit begrip hier kort uiteen zetten. Momenteel moeten gebruikers al extra geld betalen voor het overschrijden van vooraf ingestelde maxima, voor het uploaden en downloaden van data. De staat stelt hierbij geen extra eisen en bemoeit niet in deze hele affaire. Het is echter mogelijk dat de staat wel gaat bemoeien en een extra accijns gaat heffen op het overschrijden van de upload maxima, welke door politici moeten worden vastgesteld. De providers moeten dan wettelijk verplicht worden om door te geven hoeveel data door een specifieke gebruiker ge-upload is, vanuit een bepaald IP adres of vanuit een specifiek email account. De providers zijn reeds nu in staat om deze informatie vrij exact te registreren en alles aan te tonen in logregisters, welke per klant bijgehouden worden. Dit betekent dat er reeds een werkbaar instrument bestaat, voor het heffen van digitale accijnzen, zodat het versturen van duizenden ongewenste emails, ontmoedigd wordt. Het wordt dan niet strafbaar om ongewenste emails te versturen. Als de upload maxima aan dataverkeer overschreden wordt, dan moet de betreffende gebruiker gewoon extra digitale accijnzen betalen aan de staat, die speciaal hiervoor een digitale www-belastingdienst moet opzetten.

Het hele concept van digitale accijnzen is nog niet helemaal uitgewerkt, want internet bestaat nog niet lang genoeg. Er moet nog heel veel denkwerk verricht worden door experts om het versturen van ongewenste emails te ontmoedigen, hoewel ik principieel van mening ben dat, dit verschijnsel nooit wettelijk strafbaar mag worden gesteld, mits de verzendende partij keurig netjes betaald (het digitale accijns) voor deelname aan het World Wide Web.