Klik op de foto om het helemaal te zien

Offeraar (auteur)   Mr. drs. J.J. v.d. Gulik
Offercode           wfor0294
Offerdatum          22 mei 2006

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Waren Bush en kringen rond Bush betrokken bij 9/11

Steeds meer prominenten zetten vraagtekens bij de officiële lezing over 9/11. Zo spreekt Von Bulow, een Duitse voormalige minister en gespecialiseerd in techniek en geheime diensten, over een inside job. Hierna zal ik aantonen, dat er in en rond de Amerikaanse regeringen groeperingen en personen met grote invloed belang hadden bij 9/11 en het nieuwe Pearl Harbor mogelijk hebben bevorderd.

De Defense Planning Guidance (1992)

Begin 1992 circuleerde er in de hoogste kringen binnen het Pentagon, waaronder de belangrijkste adviseur van de president POWELL, later minister van buitenlandse zaken en CHENEY, toen minister van defensie, het paper "Defense Planning Guidance". Dat paper was onder supervisie van WOLFOWITZ, later minister van defensie, in overleg met de president en zijn belangrijkste adviseurs geschreven door onder meer LIBBY, tot oktober 2005 de rechterhand en kabinetschef van toen vice-president CHENEY. In het paper werd een beleid voorgesteld, waarbij de USA geen enkele superpower naast zich zou dulden. Wanneer landen of samenwerkingsverbanden van landen deze positie op regionaal of wereldniveau zouden willen uitdagen, dan zouden dergelijke initiatieven in de kiem moeten worden gesmoord. In het document werd Irak een van de landen genoemd, die de positie van de USA zouden kunnen gaan uitdagen. CHENEY was van plan om het document in maart 1992 te publiceren. Kort daarvoor kreeg de New York Times het echter in handen en bracht het in de openbaarheid.

Over de hiervoorgenoemde LIBBY: op 28 oktober 2005 nam hij ontslag als kabinetschef van CHENEY, nadat hij een dagvaarding had ontvangen voor het plegen van 5 strafbare feiten, waaronder het liegen onder ede en het afleggen van valse verklaringen. Het gaat daarbij om de zaak Plamegate, een zaak waarbij de naam van de CIA agente Valerie Plame met opzet bekend werd gemaakt om haar man Joseph Wilson een hak te zetten. De affaire begint in 2002 met het vertrek van Valeries man Joseph Wilson (ex-ambassadeur in Afrika en voormalig diplomaat in Irak) naar Niger. Hij zou daar in opdracht van de CIA onderzoeken of Niger uranium heeft verkocht aan Irak. De CIA legde die deal in een vervalst document vast. Wilson vond dan ook geen echte bewijzen. Toch zei BUSH in zijn State of the Union, dat Irak "recent belangrijke hoeveelheden uranium heeft gekocht in Afrika". Enkele maanden eerder had LIBBY het uraniumverhaal al naar de New York Times gelekt.

A Clean Break (1996)

In 1996 schreven 8 vooraanstaande joodse Amerikaanse opiniemakers, waaronder RICHARD PERLE en DOUGLAS FEITH "A CleanBreak: A New Strategy for Securing the Realm". Het document werd geschreven in opdracht van The Institute for Advanced Strategic and Political Studies in Jeruzalem ten behoeve van de regering Netanyahu. In het document staat onder meer, dat er door Israël nauw met Turkije en Jordanië zou moeten worden samengewerkt om enkele van de gevaarlijkste bedreigers van Israël in bedwang te kunnen houden, te destabiliseren en aan te pakken. En zo zouden onder meer Syrische doelen in Libanon moeten worden aangevallen en als dat niet voldoende zou zijn, zouden ook doelen in Syrië zelf moeten worden aangevallen.

Een belangrijke strategische overweging daarbij was, dat het een basis zou kunnen bieden om Saddam in Irak uit het zadel te wippen, wat als een belangrijk onderdeel van de Israëlische strategie werd gezien om de regionale ambities van Syrië in te tomen. De toekomst van Irak werd daarbij gezien als sterk bepalend voor de strategische balans in het Midden Oosten.

De PNAC (Project for the New American Century (1997))

In 1997 werd de PNAC opgericht oftewel The project for the New American Century. De eerste officiële daad van de PNAC was een open brief aan de regering Clinton (januari 1998), waarin werd opgeroepen om Saddam te verdrijven. Tot de ondertekenaars van de principeverklaring van de PNAC behoorden RUMSFELD, WOLFOWITZ, RICHARD PERLE, LIBBY, BOLTON EN ABRAMS (ABRAMS werd veroordeeld in het Iran/Contraschandaal).
.
Het belangrijkste document van de PNAC is Rebuilding America's defenses (2000). In de inleiding van dat document staat het doel van de PNAC:

"the Project for the New American Century is a nonprofit, educational organization whose goal is to promote American global leadership."

De PNAC is dus openlijk gericht op het bevorderen van het globale leiderschap van de USA.

En in Rebuilding America's defenses worden onder meer Iran en Irak gepresenteerd als grote bedreigingen.

Voorzitter van de PNAC is KRISTOL. Hij is een zeer invloedrijk mediaman en ondermeer editor en columnist van de Weekly Standard. Hij is tevens de stichter van de groep van rond de 25 tot 30 neocons rond BUSH, waarvan het grootste deel uit joodse neocons bestaat met onderling vriendschappelijke banden en uitgebreide contacten met politiek Israël. Die groep heeft Amerika in Irak gebracht. Dat kan worden opgemaakt uit het artikel van de joods Israëlische schrijver A. Shavit in de joods Israëlische kwaliteitskrant Haaretz White man's burden (april 2003). Een fragment:

"In the course of the past year, a new belief has emerged in the town: the belief in war against Iraq. That ardent faith was disseminated by a small
group of 25 or 30 neoconservatives, almost all of them Jewish, almost all of them intellectuals (a partial list: RICHARD PERLE, PAUL WOLFOWITZ, DOUGLAS FEITH, WILLIAM KRISTOL, ELIOT ABRAMS, CHARLES KRAUTHAMMER), people who are mutual friends and cultivate one another and are convinced that political ideas are a major driving force of history."

Een van directors van de PNAC en eveneens joods neocon was JOHN R. BOLTON. Hij was tevens vice-president van de pro-Israëlische denktank AEI en een belangrijk adviseur van president BUSH. BOLTON is nu Amerikaans VN ambassadeur. Zijn benoeming tot ambassadeur deed nogal wat stof opwaaien, onder meer omdat hij eerder had gezegd, dat Amerika na Irak ook Syrië en Iran ging aanpakken.

Medeoprichter van de PNAC is de vroegere voorzitter van de invloedrijke Defense Policy Board binnen het Pentagon RICHARD PERLE. Hij wordt in de USA ook wel de dark prince genoemd. Over deze RICHARD PERLE het volgende. Hij is de goeroe van de door KRISTOL opgerichte groep van zo'n 25 tot 30 neocons rond Bush. Hij werd in de zeventiger jaren door de FBI betrapt op het verstrekken van classified information aan de Israëlische ambassade. Hij was toen medewerker van senator Jackson. De FBI drong toen aan op zijn ontslag, maar dat verzoek werd door de als zeer pro-Israëlisch bekend staande Jackson niet gehonoreerd. PERLE werkte voor de Israëlische wapenproducent Soltam, was betrokken bij de verkiezingscampagne voor Netanyahu in Israel, is director van de Jerusalem Post, die WOLFOWITZ in 2003 tot joods man van het jaar uitriep en was een paar jaar geleden voorzitter van de invloedrijke Defense Policy Board binnen het Pentagon. Hij beëindigde het voorzitterschap, nadat hij in opspraak was gekomen, doordat een bedrijf hem veel geld had beloofd, als hij zijn invloed ten behoeve van dat bedrijf in het Pentagon zou aanwenden. Zelf vond hij dat een normale zaak, maar onder druk legde hij de voorzittershamer toch neer. Toen DOUGLAS FEITH, de huidige onderminister voor defensie op politiek gebied, in de 80-er jaren uit de National Security Council was gezet, nadat van daaruit naar Israel was gelekt, regelde WOLFOWITZ een baan voor hem bij RICHARD PERLE. Samen met een andere joodse neocon Frum, tekstschrijver op op het Witte Huis, schreef RICHARD PERLE het boek An end to evil, waarvan Buchanan in de American Conservative van 1-3-2004 in No end to war redelijk overtuigend aantoonde, dat het zich laat lezen als een rapport van het Israëlische ministerie van defensie.

En ook het volgende over DOUGLAS FEITH. De huidige onderminister voor defensie op politiek gebied in Amerika was advocaat in Israël, adviseur van Sharon en Likud en verkocht geavanceerde Israëlische wapensystemen. Hij is hoofd van het advocatenkantoor Feith & Zells, dat zich onder meer bezighoudt met de facturering van Israëlische wapenverkopen. Hij is een volgeling van rabbijn Jabotinsky, die vindt, dat onder meer Jordanië eigenlijk tot Israël zou moeten behoren. Reservekolonel FRANKLIN, die vorig jaar werd opgepakt op verdenking van spionage voor Israël, werkte toen op het kantoor van FEITH.

Over de aanslagen op het WTC op 9/11 (2001)

De aanslag op het Pentagon en het gekaapte vliegtuig, wat is neergestort in Pennsylvanie laat ik hier buiten beschouwing, hoewel ook daar vraagtekens te plaatsen zijn.

In 1945 vloog een B 25 tegen het Empire State Building, toen het hoogste gebouw. Hij sloeg in op de 79e verdieping. Er vielen daarbij 14 doden te betreuren. De schade bedroeg 1 miljoen dollar. De afmeting van een B 25 is dan wel aanzienlijk kleiner dan de afmeting van een modern vliegtuig, maar de schade aan het Empire State Building was dan ook gering. En de stabiliteit werd niet aangetast. Bij Tower 7 van het WTC was er zelfs geen inslag. Toch stortte dat gebouw van 47 verdiepingen, waar slechts kleinere branden hadden gewoed, plotseling als een kaartenhuis in zes seconden in elkaar, bijna dezelfde snelheid als een vrije val.

En bedacht moet worden, dat bij de constructie van het WTC ongetwijfeld geleerd zal zijn van de inslag van de B 25 in het Empire State Building en de constructie ook gericht zal zijn geweest op meer moderne, aanzienlijk grotere vliegtuigen. Het Empire State Building dateert uit 1931. Het WTC was zo'n 40 jaar jonger.

Bij het WTC leken de inslagen van de vliegtuigen de gebouwen ook niet echt te deren. De gebouwen zwiepten niet heen en weer. Het geheim van het instorten moet dan misschien gezocht worden zitten in een enorme temperatuurstijging, die niet voorzien was. Daarbij stortte de zaak ook nog eens als een kaartenhuis in elkaar, dus niet eerst het topje of een deel van het midden of van onderop of zo, maar de hele zaak tegelijk en dat met een snelheid, die bijna gelijk was aan die van een vrije val. De gedachte is dan niet ver, dat er mogelijk sprake is geweest van een gecontroleerde demolition. Laten experts, als ze een andere mening zijn toegedaan, dan maar echt bewijzen met gebruikmaking van bijvoorbeeld schaalmodellen, dat hetgeen oppervlakkig gezien de nodige vragen oproept, toch heeft plaatsgevonden.

En de FEMA (Federal Emergency Management Agency) zegt in haar rapport het volgende over Tower 7, waar zelfs geen inslag heeft plaatsgevonden:

"The specifics of the fires in WTC 7 and how they caused the building to collapse ["official theory"] remain unknown at this time. Although the total diesel fuel on the premises contained massive potential energy, the best hypothesis [fire/debris-damage-caused collapse] has only a low probability of occurrence. Further research, investigation, and analyses are needed to resolve this issue. (FEMA, 2002, chapter 5)."

Het rapport van de officiële 9/11 commissie spreekt niet eens over het instorten van Tower 7!!

Open brief aan president BUSH op 20 september 2001

Al 9 dagen na 11/9 kwam de zoon van KRISTOL met een aan BUSH gerichte open brief in de media. Daarin werd BUSH opgeroepen om Saddam in het kader van de strijd tegen het terrorisme te verdrijven. Onder de brief staan de namen van vooraanstaande neocons zoals RICHARD PERLE en vertegenwoordigers van de PNAC. In de brief worden ook Hezbollah, de Palestijnse Autoriteit en Syrie als vijanden genoemd, die moeten worden aangepakt, hoewel het westen daar niet door werd bedreigd.

Onnatuurlijke reactie regering BUSH

Van fervente terroristenjagers als de BUSH groep zou verwacht mogen worden, dat de natuurlijke respons na 9/11 was om alles op alles te zetten om van alles wat te maken heeft met 9/11 de onderste steen boven te krijgen onder meer om het Amerikaanse publiek erin te laten geloven, dat de BUSH regering snel en adequaat handelt, waardoor het vertrouwen in de BUSH regering overeind zou blijven, opdat er achteraf geen verwijten van nalatigheid en veronachtzaamheid zouden komen en om daarmee zo veel mogelijk waardevolle informatie te verzamelen om de strijd tegen het terrorisme zo effectief mogelijk te voeren. Letterlijk zouden dan kosten noch moeite zijn gespaard. Bovendien zou het ook voor een onderzoek naar mogelijke constructiefouten voor de hand hebben gelegen, dat men al het mogelijke bewijsmateriaal bij de hand zou hebben willen houden.

Het tegendeel bleek echter het geval. Het budget voor de 9/11 commissie was abnormaal laag voor een dergelijk major event. Voor medewerking moest bij de regering BUSH zo ongeveer het pikhouweel worden gebruikt om medewerking los te wrikken. En BUSH en RUMSFELD mochten niet apart worden verhoord. En ze mochten niet onder ede worden verhoord en er mochten geen notulen worden opgesteld. Het wijkt allemaal nogal af van de klopjacht op Saddam 'We got him' en de kosten van de jacht op de terroristen in bijvoorbeeld Afghanistan. En mogelijk bewijsmateriaal werd en masse naar plekken duizenden kilometers verderop vervoerd. Het woord coverup voor een mogelijke verklaring is daarmee niet vergezocht.

De 9/11 commissie

In eerste instantie werd gepoogd om Henry Kissinger tot voorzitter van de 9/11 commissie te benoemen. Daar kwam zoveel kritiek op, dat die benoeming niet doorging. Kissinger is als minister van buitenlandse zaken zelf bij allerlei dubieuze praktijken van de USA, zoals aanslagen door terreurbewegingen in onder meer Zuid-Amerika, betrokken geweest.

Het uiteindelijke resultaat van de personele bezetting van de commissie leverde bepaald geen schoolvoorbeeld van objectiviteit en gescheiden belangen op. Zo bestond de commissie volledig uit politici. En die hebben nog wel eens problemen om de vuile was buiten te hangen, als er zaken van nationale veiligheid spelen.

Voorzitter Kean was republikein en alleen daarom al geen wonder van onafhankelijkheid. Hij was betrokken bij de National Endowment for Democracy, een CIA organisatie, die als dekmantel voor operaties in het buitenland werd gebruikt en hij was ook betrokken bij investeringen van Saudis, die in het verleden zowel BUSH als BIN LADEN financieel steunden.

De executive director van de commissie was Philip D. Zelikow. Hij is een BUSH-appointee, die werkte bij de President's Foreign Intelligence Advisory Board. En hij maakte 3 jaar onderdeel uit van de President George H. W. Bush's National Security Council. En Zelikow werkte nauw samen met de National Security Council adviseur van BUSH Condoleeza RICE, nu minister van buitenlandse zaken. Hij schreef zelfs een boek met haar.

Vice-voorzitter Hamilton (democraat) maakt deel uit van vele adviescolleges, waaronder die van de CIA, the president's Homeland Security Advisory Council en de US Army.

Commissielid Fred F. Fielding is republikein, en heeft juridische arbeid verricht voor twee van BUSH belangrijkste "Pioneer" fundraisers. Eerder was hij ook adviseur op het Witte Huis.

Ook in de 9/11 commissie waren er dus duidelijk lijnen te zien met de hoogste regerings- kringen en de CIA.

De schermen van de internationale politiek

Af en toe wordt er duidelijk, hoe het er achter de schermen van de grote internationale poli- tiek toegaat.

Zo werd in 1967 het Amerikaanse marineschip USS Liberty door de Israëli's bij Egypte in de grond geboord. Na een jaarlang onderzoek na zijn pensionering door admiraal Thomas Moorer, chef van staven in de zeventiger jaren, in samenwerking met andere professionals, sprak Moorer van de grootste coverup uit de Amerikaanse geschiedenis.

En toen Israël in de vijftiger jaren de terugtrekking van Amerikanen en Britten uit de zone rond het Suezkanaal wilde tegengaan, bracht een Israëlische cel van de Mossad in Egypte in verschillende Amerikaanse en Britse gebouwen bommen tot ontploffing. Een van de aanvallers werd gepakt, waardoor de cel kon worden opgerold. Het kostte in Israël een paar ministers de kop. Dat was de Lavon affaire.

Mensen kunnen zich doorgaans moeilijk voorstellen, dat er false flag operaties plaatsvinden. Toch zijn die operaties bepaald niet ongebruikelijk in de internationale politiek. Denk maar aan het binnenvallen van Polen door Hitler-Duitsland, nadat er eerder Duitse soldaten in Poolse uniformen Polen waren binnengegaan en van daaruit op Duitse grensposten hadden geschoten. Daarop werd 'teruggeschoten' en begon WO II. En steeds meer historici zijn er van overtuigd, dat Pearl Harbor werd uitgelokt. Dat is niet zo gek, als het lijkt. Als Amerika gewacht had met deelname aan WO II, dan was de kans reëel geweest, dat er van Engeland tot Japan totalitaire regimes het voor het zeggen zouden hebben gekregen en dat in een later stadium Amerika toch niet aan een confrontatie met die regimes had kunnen ontkomen. De kans op een nederlaag was dan heel reëel geweest. In zo'n geval kan een false flag operatie 'uitkomst bieden'. Voorafgaand aan Pearl Harbor had Japan nog maar voor 3 maanden olie in huis en dus moest Japan wel ten strijde trekken, nadat de Nederlandse regering de olieleveranties vanuit Indonesie had stopgezet. Dat lijkt dus op een opzetje van Nederland en Amerika.

Ook het Tonkinincident, waardoor Amerika zich intensief met de Vietnamese oorlog kon gaan bemoeien, was een false flag operatie. De gevolgen in de vorm van vele slachtoffers aan de eigen kant worden dan voor lief genomen. Toen Sharon omstuwd door honderden politieagenten zijn wandelingetje maakte op de Tempelberg kon hij weten, dat dat een intifada tot gevolg zou hebben en dat daarbij veel joods bloed zou vloeien.

En zonodig wordt er op grote schaal met het terreurwapen gewerkt. Zo zijn er jarenlang in Zuid-Amerika contrabewegingen gesteund door de USA, opgericht door de CIA, die primair tot doel hadden de politiek van tegenstanders te destabiliseren en om terreur uit te oefenen onder de bevolking. Ook binnen de islamitische wereld is de USA actief geweest met het opzetten van terreurnetwerken en het bedrijven van terreur om politieke doeleinden te verwezenlijken. Voorbeelden zijn Al-Qaida en de Taliban, die door de CIA werden ingezet in Afghanistan. En juist Al-Qaida zou de aanslagen hebben gepleegd. Het ligt voor de hand, dat de CIA en de Mossad nog steeds betrokken zijn bij terreuractiviteiten in de islamitische wereld en daar groeperingen direct of indirect aansturen. Als de CIA en de Mossad niet op de hoogte zouden zijn geweest van een zo grootschalig project als de aanslagen op 9/11, dan zouden ze hun werk slecht hebben gedaan.

Partijen met motieven voor mogelijke betrokkenheid bij 9/11

1. Israël heeft er belang bij om zoveel mogelijk gebruik te maken van de mogelijkheden van de superpower en bondgenoot Amerika. De strategie van de neocons is er dan ook op gericht om zo min mogelijk daylight te krijgen tussen de belangen van de USA en Israël. Superpower USA kan bedreigingen van Israël vanuit de islamitische wereld in toom houden. Israel heeft er daarmee belang bij om Amerika ertoe te bewegen troepen naar de islamitische wereld te brengen.

2. Vanachter de rug van de USA kan Israël werken aan een Israelische agenda. Zo heeft mede onder dekking van de USA de Mossad grootschalig operaties uitgevoerd in Koerdistan. En onder dekking van de USA kan er mogelijk straks tegen Iran worden opgetreden, iets wat Israël alleen mogelijk niet zou aankunnen. En door de aanwezigheid in dat gebied zal de USA eerder bereid zijn op te treden tegen Iran. En onder dekking van de USA kan Israël ook zijn agenda met betrekking tot Libanon en Syrië uitvoeren.

3. Sommige neocons kunnen er een mogelijkheid in hebben gezien om hun religieuze agenda wat dichter bij verwezenlijking te brengen. Zo is onderminister voor defensie op politiek gebied DOUGLAS FEITH een volgeling van rabbijn Jabotinsky, die onder meer vindt, dat Jordanië eigenlijk tot Israël zou moeten behoren.

4. Al-Qaida en andere radicale groeperingen kunnen 9/11 hebben uitgevoerd om wraak te nemen op de bemoeienis van de USA met de islamitische wereld en de strijd tegen de politieke islam, of om reclame voor de in hun ogen goede zaak van de strijd tegen het westen te maken, of om de USA daarmee verder de islamitische wereld in te lokken, omdat de USA in de islamitische wereld mogelijk beter kan worden bestreden.

5. De zakelijke belangen van BUSH en CHENEY. BUSH heeft zijn achterban in de oliestaat Texas. De familie BUSH heeft ook zelf grote belangen in de olie en alleen al de verhoging van de onzekerheid door de spanningen doet de kassa door een hogere olieprijs rinkelen. CHENEY was eerder topman van Halliburton. Dat bedrijf heeft samen met zijn dochtermaatschappijen in Irak vele grote orders gekregen.

6. En dan zijn er nog de Amerikaanse geostrategische belangen van de olie en gasvooraden in de islamitische wereld en Centraal-Azie. Die belangen zijn er ook op gericht het expansionisme van China en India tegen te gaan. Onder meer Afghanistan kan daarbij als buffer en transportland worden gebruikt.

Er waren dus invloedrijke personen en belangengroeperingen op het hoogste niveau in en rond de regering BUSH, die belang hadden bij 9/11 en die over de middelen beschikten om een dergelijke operatie uit te voeren. Daarbij zijn er ook duidelijk elkaar overlappende belangen, zoals de Israelische belangen, de geostrategische belangen, de zakelijke belangen en de olie- en gasbelangen. Die belangen konden worden gediend door een kleine groep van mensen op het hoogste niveau met onderling uitgebreide contacten, waardoor men elkaar gemakkelijk zou kunnen helpen bij het verwezenlijken van de nagestreefde belangen. En verschillende van de betrokken personen hebben getoond het zonodig niet zo nauw te nemen, denk aan LIBBY, RICHARD PERLE, DOUGLAS FEITH, ABRAMS, WOLFOWITZ EN CHENEY en POWELL (denk aan de show voor de Veiligheidsraad, waar hij later wel spijt van kreeg).

Als Al-Qaida of andere radicale groeperingen een dergelijk grootschalig project zouden hebben uitgevoerd zonder dat de Mossad of de CIA daar kennis van zouden hebben gehad, dan zouden die hun werk slecht hebben gedaan. De CIA heeft zelf Al-Qaida opgericht en was medeoprichter van de Taliban. Israël heeft bijvoorbeeld Hamas jarenlang financieel gesteund en de Mossad was in de Hamasbeweging geïnfiltreerd.

Al twee maanden vóór de aanslagen riep BUSH de 21ste eeuw uit tot eeuw van de democratie. Hij noemde daarbij onder meer de regeringen van Afghanistan en Irak als obstakels bij de realisering daarvan. En RUMSFELD riep al een dag na de aanslagen, dat hét moment was aangebroken om op te trekken naar de Golf. En in de regering BUSH werd de volgende dag ook al gesproken over een nieuw Pearl Harbor.

Op pagina 51 van Rebuilding America's defenses (opgesteld in jaar 2000) staat:

"Further, the process of transformation, even if it brings revolutionary change, is likely to be a long one, absent some catastrophic and catalyzing event - like a new Pearl Harbor."

origineel geschreven door: Mr. drs. J.J. v.d. Gulik, 6 mei 2006

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Waren Bush en kringen rond Bush betrokken bij 9/11

***

WEBpublication BOOK WART0216 / EPAGE 5