"Waarom is de koe heilig?"

Offeraar       Dewanand
Offercode      wfor0110
Offerdatum     4 maart 2001

Iedere dag wordt een mens in Nederland overspoeld door informatie over de hele wereld. In dit informatietijdperk is het nu zo dat veel mensen niet meer weten welke informatie zij wel en welke zij niet moeten opnemen. Als gevolg hiervan raken mensen verward. Of zij nemen heel veel eenzijdige informatie en kennis tot zich, waardoor zij zichzelf vergeten. Door de overvloedige consumptie van kennis in Nederland raken veel mensen verzadigt. Dit leidt tot effecten zoals vergeetachtigheid en normloosheid. Mensen gaan zich dan afvragen waarom zij zich nog moeten houden aan oude tradities en culturele gebruiken van de oude Hindoes uit India. En zij gaan zich dan ook afvragen of zij nog Hindoe zijn en of het niet mogelijk is om het niet meer te zijn. In dit artikel zal een praktisch voorbeeld gegeven worden van een oude traditie van de Hindoes.

Hieronder volgt een letterlijk citaat uit een boek.
"De natuur herbergt drie dingen die voor de mens van groot nut zijn. Het eerste is de boom, het tweede de rivier en het derde is de koe. Zonder bomen, rivieren en koeien zou de mensheid niet goed kunnen functioneren. Hoeveel geweld een boom ook wordt aangedaan, hoeveel last hij ook ondervindt doordat er takken worden afgehakt en stukken hout worden weggekapt, toch blijft de boom aan iedereen die eronder komt schuilen, bescherming bieden tegen regen en zon. Hij blijft proberen die persoon vreugde te geven. Omdat zij vruchten, bloemen en brandstof verschaffen, zijn bomen altijd een weldaad geweest, hoewel de mens hun als dank vaak schade toebracht. Dat geldt ook voor rivieren; die blijven de mensheid dienen, hoezeer zij ook door de mens worden vervuild en zonder enig blijk van dankbaarheid op velerlei wijze worden gebruikt. Al dienend blijven zij volkomen gericht op het bereiken van de oceaan, die hun thuis is en hun einddoel. Water verschaft leven aan de mensheid. Of je het aanwendt ten goede of ten kwade interesseert het water niet; het blijft zijn dienende functie vervullen.

Dan zijn er de koeien die melk onthouden aan hun eigen kalveren om die aan de mens te geven. Hun melk, die zo'n uitstekend versterkend voedingsmiddel is, delen zij vrijelijk uit aan de mensen. Hoeveel moeilijkheden je de koe ook laat ondergaan, zij geeft je altijd zoete melk, nooit bittere. Koeien zijn dus altijd goed voor de mens geweest, terwijl de mens het deze dieren vaak moeilijk heeft gemaakt. Boom, rivier en koe zijn alle drie een goed voorbeeld van verdraagzaamheid." (Pagina 247)

Dit citaat is afkomstig uit het boek, getiteld: "Sai Baba over de Bhagavad Gita". Het is uitgegeven in 1993 en bevat de gehele inhoud van 34 voordrachten die Sri Sathya Sai Baba hield in 1984. Sai Baba wordt nu door vele Hindoes en (blanke) Sai-devotees in het Westen (ongeveer 70 miljoen) gezien als de avatar van Kali Yuga. Of dit waar of onwaar is moet de lezer(es) zelf beoordelen. In dit citaat wordt uitgelegd hoe verdraagzaam de koe niet is. Geen enkel mens zal voedsel dat voor hsijn eigen kinderen bestemd is, geven aan ondankbare vreemdelingen. Maar een koe doet dat wel. Nu pas begrijp ik waarom Hindoes (mijn hoog ontwikkelde en zeer beschaafde voorouders) al vele millennia geleden de koe tot een heilig dier hebben verklaard. Vanwege de nobelheid en de verdraagzaamheid van dit bijzondere dier. En deze eigenschap geldt nog steeds. Ondanks de technologische vooruitgang is het niet mogelijk om langs chemische weg melk te maken. Er zijn wel (chemisch)technologen en wetenschappers die proeven doen om langs chemische weg, direkt melk te maken uit gras, maar het is hun nog niet gelukt, en het zal hun waarschijnlijk ook nooit lukken. Melk is namelijk een van de ingewikkeldste produkten van een vrouwelijk levend wezen.

In de Bhagavad Gita zijn er ook enkele verzen die iets vertellen over koeien. Hier volgen ze.

Vers 5.17 Wanneer verstand, geest, geloof en toevlucht alle samenkomen in de Allerhoogste, wordt men door volkomen kennis geheel gereinigd van angst en twijfel en gaat men snel vooruit op de weg der bevrijding.

Vers 5.18 Door zijn WERKELIJKE KENNIS ziet de nederige wijze met gelijkgezinde blik: een geleerde en zachtmoedige brahmana, een koe, een olifant, een hond en een hondevleeseter (paria).

Vers 10.28 Van alle wapens ben ik de bliksemschicht; onder koeien ben Ik de surabhi's, die overvloedig melk geven. Van de verwekkers ben Ik kandarpa, de liefdesgod, en van alle slangen ben Ik Vasuki, de belangrijkste.

{Toevoeging van betekenis van deze vers: De bliksemschicht, die stellig een geducht wapen is, is een blijk van Krishna's macht. In Krishnaloka in de geestelijke hemel zijn er koeien die op ieder gewenst ogenblik gemolken kunnen worden en die zo veel melk geven als men maar hebben wil. Zulke koeien bestaan er uiteraard niet in de stoffelijke wereld, maar in Krishnaloka kent men ze wel. De Heer houdt tal van zulke koeien, die surabhi worden genoemd. Kandarpa is het seksueel verlangen dat tot de geboorte van goede zoons moge leiden; daarom vertegenwoordigt Kandarpa hierin Krishna. Soms houdt men zich alleen uit zinsbevrediging met seksualiteit bezig; deze vorm van seksualiteit vertegenwoordigt Krishna niet. Maar geslachtsleven voor het verwekken van goede kinderen wordt Kandarpa genoemd en vertegenwoordigt Krishna.}

Vers 14.16 Door te handelen in de geaardheid goedheid raakt men gelouterd. Werk dat men doet in de geaardheid hartstocht leidt tot verdriet, en aktiviteiten in de geaardheid onwetendheid leiden tot dwaasheid.

Uit bijbehorende tekst met uitleg. Vedische gebed:

"O Heer, U bent de koeien en de brahmana's welgezind en ook de gehele menselijke samenleving en de gehele wereld."

In de inleiding van de Bhagavad Gita-zoals-ze-is staat er iets opmerkelijks over koeien. Hieronder een citaat ervan.

"In het huidige tijdperk wordt de mensheid zo door wereldse bezigheden in beslag genomen, dat men onmogelijk alle Vedische werken kan lezen. Maar dat is ook niet nodig. Dit ene boek, de Bhagavad-gita, is al genoeg, omdat het de essentie is van alle Vedische literatuur en omdat het gesproken wordt door de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods. Men zegt dat degeen die water van de Ganges drinkt beslist gered zal worden, maar wat moeten we dan zeggen van iemand die van het water van de Bhagavad-gita drinkt? De Gita is de nektar van het Mahabharata, dat gesproken wordt door Vishnu Zelf, want Heer Krishna is de oorspronkelijke Vishnu. De Gita is nektar die uit de mond van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods tevoorschijn welt, terwijl de Ganges ontspruit aan de lotusvoeten van de Heer, zoals men zegt. Er bestaat uiteraard geen verschil tussen de mond en de voeten van de Allerhoogste Heer, maar in onze omstandigheden zijn we geneigd de Bhagavad-gita belangrijker te vinden dan de Ganges. We kunnen de Bhagavad-gita vergelijken met een koe, en Heer Krishna, die een koeherdersjongen is, melkt deze koe. De melk is de essentie van de Veda's, en Arjuna is te vergelijken met een kalf. Schrandere lieden, grote wijzen en zuivere toegewijden moeten allemaal deze nektar-melk van de Bhagavad-gita drinken."

In dit laatste citaat wordt er een metaforische vergelijking gemaakt tussen de Bhagavad Gita en een koe. Als dit wordt gedaan dan is het duidelijk dat een koe heel heilig is, net als de Bhagavad Gita zelf. De Bhagavad Gita betekent letterlijk: "lied van God".

Een vrouw kan een pasgeboren baby slechts gedurende enkele maanden van melk voorzien. Daarna moet die baby vaak melk van een koe drinken om verder te kunnen groeien. Dit betekent dat de koe ook mee doet aan de verzorging van een menselijke baby, en hierdoor dus gezien wordt als een symbool van moederlijkheid. Dit is nog een reden om de koe als heilig te beschouwen. Het zijn altijd vrouwen geweest die als eersten meemaakten hoe de koe hun weerloze baby's in leven hield met koeiemelk. Hierom geloof ik dat het Hindoe-vrouwen zijn geweest die als eersten de koe als heilig beschouwden. En ik geef hun ook groot gelijk.

Tegenwoordig kennen veel Hindoestanen hun eigen leefregels, normen, waarden, principes en tradities niet meer. Dat is heel jammer. Voor veel buitenstaanders, onwetenden en Hindoes zelf is het vaak een raadsel waarom Hindoestanen geen koeievlees eten. Er zijn zelfs mensen die denken dat iedereen die geen rundvlees eet een Hindoe moet zijn. Maar het is niet alleen de daad die iemand tot iets maakt. Achter iedere daad zit vrijwel altijd eerst een gedachte. Dit vergeten mensen tegenwoordig. De gedachte achter het niet eten van rundvlees is wel heel vergezocht. Het is gebaseerd op een religieuze-filosofie van minstens 10.000 jaar. Ik vind dat deze gedachte heel goed beargumenteerd is. Sedert ik het boek van Sai Baba heb gelezen, begrijp ik beter wat het Hindoeļsme in houdt en wat een Hindoeļstische denk- en leefwijze in houden.

Ook in Nederland zijn er koeien, die iedere dag melk moeten geven, ten koste van hun eigen kalveren. Een koe moet ieder jaar een kalf baren, zodat het daarna iedere dag melk kan produceren. Tegenwoordig worden de kalveren in Nederland heel slecht behandeld. Men stopt ze in kisten en vermoord ze zodra ze groot zijn. Maar het wonderbaarlijke is dat de koeien niet kwaad worden hierom. Zij blijven de moordenaars van hun kinderen trouw van melk voorzien. Mensen die koeievlees eten tonen, op een bepaalde manier, aan dat zij zeer gewetenloos en ondankbaar zijn. Hindoestanen tonen echter dankbaarheid en respect voor de koe, die zichzelf vele millennia lang heeft opgeofferd. Daarom is de koe voor Hindoes al vele millennia een bijzonder en bovenal heilig dier, dat door niemand gedood en geconsumeerd mag worden.

Noten:
Uitleg "hsij en hsijn": Hsij en hsijn zijn recentelijke persoonlijke voornaamwoorden die gebruikt kunnen worden om de respectievelijke begrippen "hij/zij" en "zijn/haar" te vervangen. Genoemde woorden verwijzen dus tegelijkertijd naar een man en een vrouw en kunnen gebruikt worden tijdens het schrijven van wetenschappelijke, technische, politieke, filosofische, sociologische, economische, literaire of religieuze teksten, die door beide geslachten gelezen zullen worden. Het gebruik van alleen "hij" of "zijn" bij algemene verwijzingen lijkt mij niet exact en oneerlijk, omdat vrouwen vaak ook ermee bedoeld worden. Taal leeft, dus daarom is het logisch dat deze nieuwe woorden een volwaardige plaats zullen innemen in de Nederlandse literatuur van de toekomst. Vermeldenswaard is dat het Nederlandse Taalgenootschap, "Onze taal", zich positief heeft uitgelaten omtrent deze nieuwe woorden, die door mijzelf zijn ontwikkeld. M.i. zijn deze nieuwe woorden een verrijking van de Nederlandse taal en wordt de discriminatie van vrouwen voorgoed opgeheven in de literatuur.

Geraadpleegde literatuur:
1. Sri Sathya Sai Baba, Sai Baba over de Bhagavad Gita, Deventer, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, cop.1988, tweede druk 1993, 380 pag.
2. His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, De Bhagavad-Gita zoals-ze-is, Amsterdam, The Bhaktivedanta Book Trust, cop. 1981, derde druk 1986, 1027
3. Ed. Viswanathan, Am I a Hindu?, San Francisco, Halo Books 1992, 321 pag.

Home Podium Politiek Religie Hindoeisme Islam Suriname India Liefde Jongeren
Literair Poezie Zeepkist Gastenboek Links Disclaimer Contact

Kritisch Podium Dewanand

"Waarom is de koe heilig?"

Offeraar Dewanand Offercode wfor0110 Offerdatum 4 maart 2001

Kritisch Podium Dewanand