WEBpublication BOOK WART0222 / EPAGE 53 of 103

Moord op de vrijheid van het oervolk

Was het verbod van de NVP/CP'86 terecht en heeft de AEL bestaansrecht?

9.3. Over het separatisme en de verdeling van de Turkse natie

Our Freedom is our natural right

Offeraar (auteur)   Mr. drs. J.J. v.d. Gulik
Offercode           wart0222
Offerdatum          vrijdag 9 november 2007

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Moord op de vrijheid van het oervolk

De Verenigde Communistische Partij (VCP) heeft zich volgens het Turkse Constitutionele Hof in de statuten en het programma uitgeproken voor de erkenning van het bestaan van twee autonome volkeren binnen het staatkundige verband van Turkije, het Turkse en het Koerdische volk. Een dergelijk standpunt leverde volgens het Constitutionele Hof een schending op van de Turkse Grondwet, die zowel in de Preambule als in verspreide artikelen aangeeft, dat Turkije een unitaristische en ondeelbare staat is met één taal en één nationaliteit. Het Europese Hof hierover:

- 'The Court notes that although the TBKP refers in its programme (see par. 9 above) to the Kurdish 'people' and 'nation' and 'Kurdish 'citizins', it neither describes them as a 'minority' nor makes any claim - other than for recognition of their existence - for them to enjoy special treatment or rights (…). On the contrary, the programme states: 'The TBKP will strive for a peaceful, democratic and fair solution of the Kurdish problem, so that the Kurdish and Turkish peoples may live together of their free will within the borders of the Turkisch Republic, on the basis of equal rights and with a view to democratic restructuring founded on their common interests'. With regard to self-determination, the TBKP does no more in its programme than deplore the fact that because of the use of violence, it was not 'exercised jointly, but separately and unilaterally', adding that 'the remedy for this problem is political' and that the oppression of the Kurdisch people and the distinction against them are to end, Turks and Kurds must unite'. The TBKP also said in its programme: 'A solution to the Kurdish problem will only be found if the parties concerned are able to express their opinions are able to take part in politics with their own national identity'
(Zie noot 76* Bellekom, Th.L. (1999). NJCM, jrg. 24, nr. 5. Partijverboden en de arrogantie van het democratische gelijk, blz. 643.).

Oftewel vertaald geeft dit,

- 'Het Hof merkt op, dat hoewel de VCP in zijn programma verwijst naar het Koerdische volk en natie en Koerdische burgers, ze in het programma noch als een minderheid worden beschreven, noch dat er enige claim wordt gelegd - anders dan de erkenning van hun bestaan - om een speciale behandeling te genieten of speciale rechten. Integendeel het programma stelt: 'De VCP zal streven naar een vreedzame democratische en rechtvaardige oplossing van het Koerdische probleem, zodat de Koerdische en Turkse volkeren uit vrije wil zullen samenleven binnen de grenzen van de Turkse republiek, op de basis van gelijke rechten en met het oog op een democratische herstructurering gebaseerd op hun gemeenschappelijke belangen'. Met betrekking tot zelfbeschikking, zegt de VCP niet meer in zijn programma dan dat het feit wordt vermeld dat het gebruik van geweld 'niet gezamenlijk werd uitgevoerd, maar afzonderlijk en eenzijdig', waaraan werd toegevoegd, dat 'de oplossing voor het probleem is een politieke', en dat 'de onderdrukking van het Koerdische volk en het onderscheid met betrekking tot hen moeten stoppen, Turken en Koerden moeten zich verenigen'. De VCP zei ook in zijn programma: 'Een oplossing voor het Koerdische probleem zal alleen gevonden kunnen worden als de betrokken partijen hun meningen vrij kunnen uiten, als ze het erover eens zijn geen toevlucht te nemen tot geweld in welke vorm dan ook om het probleem op te lossen en als ze kunnen deelnemen aan de politiek met hun eigen nationale identiteit'.

Het Hof wijst er dus op dat het programma van de VCP aangeeft dat er geen speciale behandeling of rechten voor de Koerden worden nagestreefd en dat het is gericht op een vreedzame democratische en rechtvaardige oplossing en dat de onderdrukking van het Koerdische volk en het onderscheid tot hen moeten stoppen en dat Turken en Koerden zich moeten verenigen.

Ook in deze zaak wees het Europese Hof erop, dat een van de principiële kenmerken van een democratie de mogelijkheid is om de problemen van een land op te lossen door dialoog, zonder toevlucht te nemen tot geweld, zelfs als dat weerzin opwekt. Democratie gedijt bij vrijheid van meningsuiting. Uitgaande daarvan kan er geen rechtvaardiging zijn voor het uitsluiten van een politieke groepering alleen maar omdat die het debat zoekt.

Het Europese Hof kwam in deze zaak unaniem tot het oordeel, dat het verbod op grond van artikel 11 EVRM disproportioneel was in vergelijking met het nagestreefde legitieme doel en daarom niet noodzakelijk was in een democratische samenleving.

***

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Moord op de vrijheid van het oervolk