Kritisch Podium Dewanand


	Home Podium Politiek Religie Hindoeisme Islam Suriname India Liefde Jongeren Literair Poezie Zeepkist Gastenboek Links Disclaimer Contact Kritisch Podium Dewanand Podium “Euthanasie voor iedereen” Offeraar Dewanand Offercode art127 Offerdatum maandag 27 april 1998 Het leven van een mens bestaat uit heel veel gebeurtenissen, deels dramatisch, deels genotvol. Hoewel willen voortbestaan een fundamenteel kenmerk is van een levend wezen, zijn er soms gevallen waarbij het niet zo is. Wat moet een mens doen die geen zin meer heeft in het leven? Dat is een moeilijke vraag voor iedereen. Kiezen voor zelfmoord lijkt mij dan een radicale beslissing, maar kan het soms niet anders, want vaak gebeurt dat op een sociaal onverantwoorde wijze. Iemand die voor de trein springt, bezorgt de machteloze toeschouwers een heel trauma. Of iemand die in alle eenzaamheid en stilte zichzelf ophangt of vergast in hsijn (zie uitleg in eindnoot) woning, veroorzaakt alleen maar hinder, als het levenloos lichaam gaat ontbinden en pas na weken wordt ontdekt. Nee, zelfmoord is geen goede methode om het leven te beëindigen, want het wordt vaak niet goed voorbereid en de uitvoering is niet eervol en mooi. Een mens die weet dat de rest van hsijn leven uit ellende en lijden bestaat, zal helaas vaak overwegen om het leven te beëindigen. Het doodgaan wordt dan gezien als een volmaakt inzicht in de zinloosheid van het eigen leven en voorkomt verdere ellende. Pijn lijden is vreselijk en geeft een gevoel van onwaardig voortbestaan. Een mens kan echter ook het inzicht bereikt hebben dat het wijs is om het leven zelf te beëindigen, en heeft op een bepaalde manier het recht om niet verder te leven. Zo iemand kan dan zelfmoord plegen, maar vrijwel altijd is euthanasie de beste oplossing om op een waardige wijze afscheid te nemen van de wrede en harde menselijke samenleving van deze tijd. Er moeten natuurlijk voorwaarden, eventueel wettelijk, gesteld worden aan het kiezen voor euthanasie als oplossing voor de ellende van het voort moeten leven en de verantwoordelijke politici moeten dat zien te bolwerken. Nu is er weliswaar een hele brede maatschappelijke discussie gaande omtrent dit pikant en deels treurig thema, maar ik denk dat met een goede regeling het zonder al te veel leedvermaak kan worden opgelost. In zekere zin heeft ieder mens het recht om zelf te bepalen wanneer hsij wil sterven en op welke wijze dat zich moet voltrekken. De eigen beslissing en de eigen wil moeten hoe dan ook centraal staan. Iemand die wilsonbekwaam kan echter niet zelf inzien hoe waardevol de dood is, en heeft dan ook geen recht erop. Maar iemand die bij vol bewustzijn is en een innige wens heeft om niet lang te leven en op een vooraf vastgestelde datum de wereld te verlaten, moet hoe dan ook daartoe de wettelijke mogelijkheden hebben of erover kunnen beschikken. Het kiezen voor euthanasie is iets wat een soort recht moet worden voor iedere Nederlandse staatsburger, want een mens is bevoegd om zelf zijn leven en dood te plannen. Euthanasie zou iets moeten worden als planmatig sterven. Iemand zou eerst allerlei papieren en wilsbeschikkingen moeten ondertekenen en een persoonlijke verklaring met motivatie voor de keuze voor euthanasie moeten afleggen. Alle kennissen, goede en slechte, alsook (vergeten) familieleden, zouden op de hoogte moeten worden gebracht van het stervensplan, zodat zij zich emotioneel erop kunnen voorbereiden. De wijze van uitvaart moet goed geregeld worden; crematie of begrafenis. De laatste wens of verlangens zouden kenbaar gemaakt moeten worden. Ten aanzien van een eventuele erfenis ben ik zeer radicaal, want ik vind dat iemand die voor euthanasie heeft gekozen niets materieels moet achterlaten voor de nabestaanden, die hem/haar toch snel zullen vergeten daarna. Het moet wettelijk verplicht worden om alle bezittingen te consumeren of desnoods te vernietigen, voordat de laatste adem wordt uitgeblazen. Het heeft immers toch geen zin om iets achter te laten voor anderen na een zelfgekozen dood, want in zekere zin is het toch de schuld van anderen dat gekozen wordt voor sterven en dan is het heel redelijk om geen dood aas voor hen achter te laten. Deze visie komt een beetje overeen met de gedachte dat een levend wezen zonder bezittingen komt op aarde en daarom ook zonder enig bezit achter te laten moet vertrekken. De dood is immers een vorm van extreme destruktie en daarom moet vlak ervoor ook alles wat opgebouwd of vergaart is totaal ontbonden worden. Eventuele huizen moeten bijvoorbeeld verbrand worden. Een zinloos bestaan is de beste motivatie om voor euthanasie te kiezen. Er moet niet gedacht worden dat dit alleen voor ouderen en bejaarden geldt, want er zijn tegenwoordig genoeg jongeren die het leven al gezien hebben en al te vaak op een onsmakelijke wijze zelfmoord plegen, door bijvoorbeeld wat pillen in te nemen. Een jong mens die het inzicht bereikt heeft dat het wijs is om het leven op een zelf vastgesteld tijdstip te beëindigen, kan dom overkomen. Toch dient beseft te worden dat de wereld van tegenwoordig alleen maar achteruit gaat en dat mensen allemaal met de illusie leven dat zij vooruit gaan en iets bereiken in hun leven. In werkelijkheid bereikt een mens nooit iets en bereid zich steeds voor op de dood, zolang hsij leeft. Het leven zelf is een continue voorbereiding op de dood en misschien is het juist daarom dat euthanasie een recht moet worden voor iedereen, jong en oud, gelukkig en ongelukkig. Een mens die zeer ongelukkig is en iedere dag alleen maar lijdt en verdriet heeft, zal inderdaad willen vertrekken, of tenminste het bewuste lijden beëindigen. Zo iemand kan in een permanente coma geplaatst worden, totdat de medische wetenschap de oplossing gevonden heeft. Maar wat voor zin heeft het om te leven als een plantje, want je bent een mens en kan daarom voor de intelligentste oplossing kiezen. Kan kiezen voor euthanasie gezien worden als een zeer wijs en intelligent besluit? Dat is een moeilijke vraag, want wijsheid en intelligentie zijn zeer vage en slecht gedefinieerde begrippen. Een wiskundige zal zijn lippen aflikken tijdens het bewijzen van een complexe stelling en dat zeer intelligent en wijs vinden, terwijl een houthakker hetzelfde probleem kinderachtig, verwijfd en slap geouwehoer zal vinden. Het beestje bepaald in zekere zin zelf wat slim en dom is zou je kunnen zeggen. Een mens kan als enige wezen zelf kiezen of hsij door wil leven of niet en dat is een fundamenteel kenmerk van het menszijn. Wat voor typen mensen zouden willen sterven? Iemand die alle problemen van het leven al heeft meegemaakt en daarom kiest voor euthanasie is daar een typisch voorbeeld van. Maar zo iemand realiseert zich niet dat hsij geen enkel probleem meer zal ondervinden, omdat hsij al allemaal heeft afgewerkt. Het is dan dom om het leven planmatig te beëindigen, omdat er een tijdperk zonder enig probleem kan aanvangen. Kijk eens naar een mens die het tegenovergestelde heeft meegemaakt, die dus geen enkel probleem heeft ondervonden en die alleen maar geluk en weelde kent. Zo iemand moet zich dan wel realiseren dat er geen geluk meer bestaat omdat alles al verbruikt of ondergaan is. Hsij zit dan goed in de put omdat het tijdperk zonder geluk dan voorbij is, omdat alle geluk al weg is. Het wordt dan voor zo iemand best tijd om serieus te overwegen om euthanasie of zelfmoord te plegen, omdat alle geluk in het leven al verbruikt is en er dan alleen nog problemen zullen volgen. Na alle geluk, alle genot en alle vormen van weelde moeten immers logischerwijs ongeluk, pijn en ellende volgen. Achter de wens om het leven op een zelfgekozen tijdstip te beëindigen schuilt altijd een zekere logica en die kan zeer complex zijn. Iemand die al alles gezien heeft van het leven en weet dat de mensheid er alleen maar een puinhoop van maakt, zal tot de definitieve conclusie komen dat het beter is als er geen mensen meer op aarde vertoeven en besluit dan om als eerste mens te vertrekken door voor euthanasie te kiezen. Juist voor zulke mensen, die best intelligent en gezond kunnen zijn, is euthanasie iets waardevols en de enige hoop op een gelukkig tijdelijk leven. Noot: Uitleg “hsij en hsijn”: Hsij en hsijn zijn recentelijke persoonlijke voornaamwoorden die gebruikt kunnen worden om de respectievelijke begrippen “hij/zij” en “zijn/haar” te vervangen. Genoemde woorden verwijzen dus tegelijkertijd naar een man en een vrouw en kunnen gebruikt worden tijdens het schrijven van wetenschappelijke, politieke, filosofische, sociologische, economische, literaire of religieuze teksten, die door beide geslachten gelezen zullen worden. Het gebruik van alleen “hij” of “zijn” bij algemene verwijzingen lijkt mij niet exact en oneerlijk, omdat vrouwen vaak ook ermee bedoeld worden. Taal leeft, dus daarom is het logisch dat deze nieuwe woorden een volwaardige plaats zullen innemen in de Nederlandse literatuur van de toekomst. Vermeldenswaard is dat het Nederlandse Taalgenootschap, “Onze taal”, zich positief heeft uitgelaten omtrent deze nieuwe woorden, die door mijzelf zijn ontwikkeld. M.i. zijn deze nieuwe woorden een verrijking van de Nederlandse taal en wordt de discriminatie van vrouwen voorgoed opgeheven in de literatuur. Home Podium Politiek Religie Hindoeisme Islam Suriname India Liefde Jongeren Literair Poezie Zeepkist Gastenboek Links Disclaimer Contact Kritisch Podium Dewanand Podium Alle rechten voorbehouden; All rights reserved