De organisatorische integratie van Hindoestanen in Nederland

Offeraar       Dewanand
Offercode      art073
Offerdatum     vrijdag 25 april 1997

De afgelopen vijf decennia zijn er grote groepen migranten naar Nederland gekomen. Dit land is nu zelfs multicultureel geworden erdoor. Momenteel, anno 1997, kan geconstateerd worden dat de diverse groepen in Nederland elk een eigen niveau van integratie hebben bereikt. Natuurlijk ben ik ervan overtuigd dat de migranten elk heel erg hun best doen om iets positiefs op te bouwen in hun nieuwe moederland, maar het is niet juist om te zeggen dat zij het nu heel goed doen. Want een groot deel van de migranten in Nederland is werkloos en laag opgeleid. Een groot deel van de jongere migranten slaagt er niet in om hun opleiding te voltooien en is dan gedwongen om de WW in te gaan. Persoonlijk vind ik dat de uitkeringen in Nederland veel te hoog zijn en mensen gewoon ontmoedigen om zich verder te ontwikkelen. Ik constateer vaak dat een mens na drie jaar werkloosheid en uitkering, op een bepaalde manier verslaafd is geraakt aan de de (uitzichtloze) toestand van schijnwelvaart, en geneigd is om geen enkel eigen initiatief te nemen om vooruit te gaan. Hierdoor wordt veel potentieel talent en arbeidscapaciteit aan de kant gezet in Nederland.

Er zijn de laatste jaren vrij veel discussies gevoerd over de toekomst van de migranten, of de allochtonen, in Nederland. Sommige extreme groepen pleiten ervoor om hun gewoon het land uit te gooien, desnoods met grof fysiek of militair geweld, hetgeen natuurlijk een inhumane methode is, die getuigt van weinig inzicht in de problematiek van genoemde groep. Vaak zeggen autochtone Nederlanders dat die allochtonen en buitenlanders in de bijstand gewoon profiteurs zijn. Deze visie heeft vele oorzaken, die ik in dit artikel niet uitputtend wil analyseren. Volgens mij moet een mens leren van kritiek en niet direkt ageren ertegen. Soms is extreme en harde kritiek een goede les voor iemand; het kan stimulerend werken en draagt bij tot dynamiek in het leven. Een individu moet zich altijd open stellen voor kritiek, zelfs als die pijnlijk in de oren klinkt. Het is daarom heel goed dat er groepen zijn in Nederland die af en toe felle kritiek leveren op de oververtegenwoordiging van allochtonen in het leger van werklozen. Deze kritiek moet hun eerder motiveren om dit probleem zelf op te lossen en niet bij de pakken te gaan neer zitten, om dan te gaan klagen of bedelen om heilloze subsidies en een partijdige wetgeving. Ik schrijf dit artikel omdat ik ervan overtuigd ben dat Hindoestanen voldoende capaciteiten hebben om hun problemen zelf op te lossen. Over de andere groepen heb ik dezelfde mening.

Een migrant begint vrijwel altijd met nulkennis een nieuw bestaan in een ander land. Het vergaren van kennis over het nieuwe land is een proces dat met een deftig woord “integratie” kan worden genoemd. Integreren kan op heel veel manieren en er kunnen daarbij diverse strategieën gevolgd worden. Hieronder zal ik een strategie uiteen zetten, die als “organisatorische integratie” benaamd kan worden. Het is een methode die op de lange termijn gezonde vruchten kan voortbrengen en het bereiken van economische zelfstandigheid als ultieme doel heeft.

De definitie die ik hanteer voor organisatorische integratie luidt alsvolgt:

“Organisatorische integratie is integratie op groepsniveau, waarbij het bereiken van economische zelfstandigheid in de nieuwe samenleving centraal staat. Een groep migranten kan bijvoorbeeld een eigen bedrijf oprichten en overwegend mensen uit hun eigen groep in dienst nemen. Binnen dit bedrijf wordt dan op de werkvloer in de eigen taal gecommuniceert en er kan zelfs sprake zijn van een aan de eigen cultuur aangepaste belonings-, organisatie- en samenwerkingsstruktuur, zodat de groep in zekere zin onafhankelijk van de nieuwe samenleving opereert, maar wel deelneemt aan de macro economische kringloop ervan. Het is dus de bedoeling dat een groep migranten middels intensieve samenwerking ernaar streeft om een productieve organisatie, een zelfstandige onderneming, op te bouwen en gebruikt maakt van de arbeidskracht uit de eigen gelederen, zodat de werkloosheid onder de eigen gelederen vermindert.”

Het opzetten van een eigen bedrijf vereist moed, doorzettingsvermogen, inzicht en vooral kwaliteiten voor het ondernemerschap. Er zijn altijd mensen die ernaar streven om economisch zelfstandig te worden, door een eigen bedrijf op te richten. Hierbij is het noodzakelijk dat er goed ontwikkelde partners gevonden worden om intensief mee samen te werken. Een belangrijke voorwaarde is dan het hebben van vertrouwen in de ander. Meestal is het zo dat iemand met dezelfde culturele, religieuze of etnische achtergrond beter te vertrouwen is. Als er een goed fundament voor onderling vertrouwen is, zal er meestal ook beter samengewerkt worden. Dit verschijnsel wordt dus optimaal benut bij organisatorische integratie. Stel dat een groep Hindoestanen ernaar streeft om op organisatorisch niveau te integreren, dan zal dit betekenen dat zij een bedrijf oprichten, en gekwalificeerde mensen van Hindoestaanse afkomst in dienst nemen. Doordat er dan meer vertrouwen zal zijn in elkaar, zal dan de productiviteit op een gezond niveau kunnen liggen. Men is dan immers meer gemotiveerd om grote arbeidsprestaties te leveren, omdat daardoor het eigen volk vooruit gaat. Mensen zijn immers geneigd om met meer energie de belangen van hun eigen volk te dienen en te behartigen. Deze energie wordt dus geaktiveerd en optimaal benut bij organisatorische integratie, om een vreedzaam doel te bereiken: economische zelfredzaamheid.

Nederland is een georganiseerd land. Door doelgerichte organisaties op te zetten is het Nederlands volk erin geslaagt om het huidige welvaartsniveau te bereiken. Migranten moeten hier lering uit trekken, zodat zij vooruit kunnen gaan in de Nederlandse samenleving en economische zelfstandigheid kunnen bereiken. Zij zullen hard moeten werken om respectabele burgers te worden en tegelijkertijd hun eigen identiteit te behouden. Het opbouwen van iets kost tijd en vereist een geraffineerde strategie. Hieronder zal een strategie uiteen worden gezet om op organisatorisch niveau te kunnen integreren. Ik zal de Hindoestaanse bevolkingsgroep als voorbeeld nemen.

Er zijn diverse ondernemers van Hindoestaanse afkomst in Nederland. Momenteel opereren zij ongeorganiseerd, waardoor zij niet goed in staat zijn om verder te expanderen. Expansie en groei vereisen vaak een hoger niveau van planning en organisatie. Bij integratie op organisatorisch niveau zijn diverse georganiseerde fasen vereist. De eerste fase wordt hieronder uiteengezet.

Een informele kweekvijver opzetten voor jonge getalenteerde Hindoestaanse ondernemers en werknemers.
Deze eerste fase heeft ten doel om de krachten te bundelen door samenwerking en gelijkrichting. Er moet dus allereerst een organisatie opgezet worden om Hindoestanen bijelkaar te brengen die over ondernemerskwaliteiten beschikken en die zelf op zoek zijn naar geschikte partners uit de eigen gelederen. Mensen met plannen, ideeën, technologische kennis, of kapitaal moeten dus in één centrale organisatie met elkaar in kontakt gebracht worden, zodat zij elkaar kunnen leren kennen en met elkaar een team kunnen vormen om een concreet bedrijf op te richten. De organisatie moet dit team kunnen begeleiden en kunnen stimuleren om hun plannen uit te werken. In deze fase wordt dus een soort informele kweekvijver opgericht, die ernaar streeft om groepen voort te brengen die in staat zijn om een produktiehuishouding, een bedrijf, op te richten, die vervolgens steeds kan putten uit het reservoir van de kweekvijver, waaruit zij zelf voort is gekomen. Ik zal eens een praktisch voorbeeld geven van de gang van zaken.

Voorbeeld.

Ram heeft een ontwerp gemaakt van een nieuwe energiecentrale. Hij is als ingenieur afgestudeert aan een Technische Universiteit. Het ontwerp is veelbelovend, maar hij beschikt niet over voldoende kennis en tijd om het verder te ontwikkelen. Nadat hij lid is geworden van de “Nationale Hindoestaanse unie” heeft hij tien technisch gevormde partners gevonden, waardoor het wel mogelijk werd om het ontwerp, in teamverband, verder te ontwikkelen en er zelfs patent op aan te vragen. Na het verkrijgen van het patent heeft Ram met enkele economen die ook lid zijn van de “Nationale Hindoestaanse Unie” een strategisch en ambitieus ondernemingsplan opgesteld, waardoor hij een lening van vijf miljoen kreeg van een grote bank om een bedrijf op te kunnen starten. Alle werknemers uit dit bedrijf werden gerekruteerd uit de Unie. Doordat de werknemers van Ram’s bedrijf zeer gemotiveerd werkten, kon er na drie jaren een grote order, uit Frankrijk, binnengehaald worden. Dit alles heeft Ram kunnen bereiken dankzij de deskundige steun van de “Nationale Hindoestaanse Unie.” Opmerkelijk is wel dat veel werknemers van Ram’s bedrijf op basis van “life time employment” werken, en zelfs contractueel bereid zijn om een lager loon te verdienen als de winst tijdens een recessie tijdelijk lager is. De Hindoestaanse werknemers hebben een laag ziekteverzuim en maken zelfs onbetaalde overuren, waardoor de arbeidsproduktiviteit heel hoog ligt.

Na de eerste fase moet er dus een sterke organisatie ontstaan zijn, die in staat is om complete ondernemingsteams voort te brengen. Het is natuurlijk logisch dat alles klein moet beginnen. Het is ook mogelijk dat al bestaande Hindoestaanse ondernemers zich aansluiten bij deze organisatie, zodat zij potentiële zakenpartners en goed opgeleide werknemers kunnen verkrijgen, om verder te expanderen. Het is de bedoeling dat de eigen mensen gestimuleerd worden om zich verder te ontwikkelen, en dat zij vertrouwen krijgen in hun toekomst. Hindoestanen die dan nog studeren moeten dan begeleid worden door deze organisatie om te participeren en om opbouwende kontakten te leggen. Zo wordt de ontwikkeling van jong getalenteerden gestimuleerd. De organisatie kan in latere fasen ook zeer jonge Hindoestanen gaan begeleiden en informeren over hun toekomstige carrière in een al bestaand Hindoestaans bedrijf, dat hun nodig heeft. Op deze manier wordt het toekomstperspectief van de Hindoestaanse jongeren in Nederland verbeterd, zodat zij met meer geloof in hun toekomst gaan studeren en zich dan ook doelgerichter gaan ontwikkelen. De eigen groepseenheid wordt dan bevordert.

Het is dus de bedoeling dat de Hindoestanen middels een eigen centrale organisatie proberen om de werkloosheid van hun eigen mensen zelf te bestrijden. De bedrijven die voortkomen uit deze organisatie, de kweekvijver, moeten dan intensief met elkaar samenwerken, en ernaar streven om verder te groeien, zodat steeds meer van de eigen mensen werk kunnen vinden. Het is niet de bedoeling dat deze organisatie afhankelijk wordt van subsidies van de Nederlandse regering. Subsidies vind ik een belediging voor de eigen vermogens. Het maakt mensen gemakzuchtig en doodt creativiteit en inventiviteit.

De toekomst van allochtonen in Nederland ziet er momenteel niet rooskleurig uit. Zo constateer ik bijvoorbeeld dat het racisme in heel Europa aanzienlijk aan het toenemen is, omdat de economische groei stagneert. Het is hoe dan ook nu wel een feit dat de concurrentie uit de Zuidoost-aziatische landen heel nadelig is voor de handelsbalans van de West-Europese landen, maar het heeft weinig zin om jaloers te zijn op de hardwerkende Aziaten, want zij hebben ook het recht om op een eerlijke manier vooruit te gaan. Als het racisme in Nederland toch toe zal nemen, dan is het voor mij duidelijk dat de Hindoestanen en andere allochtonen de eersten zullen zijn die gedupeert zullen worden. Zij zullen dan zelf moeten zoeken naar inventieve oplossingen teneinde te overleven. Momenteel zijn zij misschien nog niet genoeg gemotiveerd hiertoe, vanwege de riante uitkeringen, maar er zullen bittere en bloedrode tranen vloeien als het te laat is. Voorkomen is beter dan genezen. Dat is mijn motto.

Ter besluit zeven verzen uit de Bhagavad Gita over werken.

Vers 3.8
Doe je voorgeschreven plicht, want werken is beter dan niets doen. Een mens kan niet eens zijn lichaam onderhouden zonder te werken.

Vers 3.22
O zoon van Partha, in alle drie de planeten-stelsels is er geen enkel werk dat me is voorgeschreven. Het ontbreekt Me aan niets, noch hoef Ik iets te hebben - en toch houd ik Me met werken bezig.

Vers 3.23
Want als Ik(Krishna) geen werk verrichtte, O Partha, zouden alle mensen beslist Mijn voorbeeld volgen.

Vers 3.24
Als Ik(Krishna) met werken ophield, zouden al deze werelden ten gronde gaan. Ook zou Ik dan de oorzaak zijn van ongewenste bevolking en daarmee de vrede van alle levende wezens verstoren.

Vers 3.26
Laten de wijzen de geest der onwetenden, die gehecht zijn aan baatzuchtig werk, niet in de war brengen. Ze moeten niet worden aangemoedigd met werken op te houden, maar over te gaan tot werken in toegewijde dienst.

Vers 4.14
Er is geen enkele vorm van werk die invloed op Me heeft, noch houd Ik me op met baatzuchtig streven. Wie deze waarheid aangaande Mij begrijpt, raakt evenmin als Ik verward in de terugslagen van baatzuchtig werk.

Vers 12.10
Kun je je niet aan de regels en bepalingen van bhakti-yoga houden, tracht dan gewoon voor Mij te werken, want door voor Mij te werken bereik je het peil der volmaaktheid.